Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Wiadomości - Articz
1
« dnia: Maj 10, 2024, 14:31:08 »
Legacy of Kain: Defiance jest piątą częścią popularnej sagi, zapoczątkowanej w 1996 roku na platformie Sony PlayStation. Program łączy elementy, zaczerpnięte z Blood Omen i Soul Reaver - dwóch mini-serii, funkcjonujących niezależnie w ramach wspomnianego cyklu. Jednakże fabułę skonstruowano w taki sposób, aby była przystępna zarówno dla weteranów, jak i dla przysłowiowej „świeżej krwi”.
Parę pierwszoplanowych bohaterów stanowią Kain i Raziel, czyli duet najbardziej znanych wampirów w historii elektronicznej rozrywki. Każda z postaci otrzymała do dyspozycji własny legendarny miecz, a także kilkadziesiąt umiejętności natury ofensywno-defensywnej (m.in. widowiskowe wysysanie krwi i pożeranie dusz oraz telekineza i przejmowanie kontroli nad ciałami wrogów). Ponadto istnieje opcja zestawiania wszelkich ataków fizycznych w śmiercionośne i efektowne kombinacje, dzięki czemu nie pozostajemy bez szans wobec hord przerażających oponentów. Zagrożeniem są jeszcze rozmaite pułapki (np. ogromne kolce i przepaście), które można wykorzystać również przeciwko nieprzyjaciołom.
Generalnie rozgrywkę skomponowano z wartkiej akcji i wątków przygodowych, ale zdecydowanie zaakcentowano dynamiczne sekwencje walki. Nie zapomniano także o sporej ilości zagadek logicznych i odpowiedniej atmosferze (motywy gotyckie, fantastyczne itp.). Natomiast przebieg wydarzeń ukazuje nam szereg wirtualnych kamer, pracujących w trybie TPP (perspektywa trzeciej osoby).
2
« dnia: Maj 10, 2024, 13:56:26 »
The Settlers II: The Next Generation to odświeżona wersja drugiej odsłony cyklu gier strategicznych, która na rynku elektronicznej rozrywki zadebiutowała w 1996 roku. Program został przygotowany przez niemiecką firmę Blue Byte z okazji dziesiątych urodzin pierwowzoru.
Fabuła nowej edycji gry nie różni się niczym od historii opowiedzianej w pierwowzorze. Po upadku Imperium Rzymskiego, wielu ówczesnych przywódców postanowiło wyruszyć w długi rejs statkiem, poszukując krainy, gdzie możliwe stałoby się stworzenie nowego państwa. Jednym z nich był Nautius, który po wylądowaniu w nieskalanym ludzką obecnością świecie, postanowił założyć małą kolonię. Jak nietrudno się domyśleć, trud przerodzenia wioski w wielkie imperium, spada na barki gracza.
he Settlers II: The Next Generation oferuje kampanię złożoną z dziesięciu misji, w których wykonujemy ustalone z góry zadania. Może to być dotarcie do zbudowanej przez antyczną cywilizację bramy lub zniszczenie konkurentów, którzy podobnie jak Rzymianie, próbują rozwijać swoje państwo w najbliższej okolicy. Wśród potencjalnych wrogów znajdziemy bowiem żądnych krwi Afrykanów oraz bezwzględnych Azjatów. Oprócz tradycyjnej kampanii, gra oferuje także pojedyncze scenariusze, również te przeznaczone do potyczek za pośrednictwem sieci. W sumie, w rywalizacji może wziąć udział aż sześciu graczy jednocześnie.
Filozofia rozgrywki polega na systematycznym rozwoju królestwa. Użytkownicy stawiają na planszy kolejne budynki, pilnując, aby na plac budowy dostarczane były odpowiednie materiały. Z racji tego, że zapasy szybko się kończą, trzeba zadbać o wydobycie nowych surowców oraz przetworzenie ich w odpowiednich zakładach przemysłowych. Wszystkie budowle połączone są za pośrednictwem gęstej siatki dróg, a korzystają z nich tytułowi osadnicy, przenosząc przedmioty z jednego miejsca do drugiego. W sumie dostępnych jest 31 domów i zakładów, tyleż samo surowców, 25 zawodów dla naszych osadników oraz pięć jednostek wojskowych, które pomogą uzyskać przewagę nad innymi nacjami w walce o nowe terytoria.
Mimo, że gra została przygotowana na silniku użytym w ostatniej, piątej odsłonie cyklu The Settlers, autorom udało się zachować baśniowy charakter pierwowzoru. Nowa edycja Osadników jest bardzo kolorowa i z pewnością przypadnie do gustu wszystkim tym, którzy z rozrzewnieniem wspominają pamiętny oryginał.
3
« dnia: Maj 10, 2024, 13:53:49 »
The Sims Średniowiecze to specjalna odsłona cyklu The Sims, przenosząca popularny i uznany model rozgrywki w czasy średniowiecza. Produkcja – łącząca w sobie elementy strategii i cRPG – została opracowana przez The Sims Studio.
W odróżnieniu od standardowych edycji serii The Sims, których akcja toczy się w czasach współczesnych, zabawa w The Sims Średniowiecze sprowadza się do rozbudowy średniowiecznego królestwa. Gracz sprawuje pełną kontrolę nad całym procesem, jednakże – co warto odnotować – kierunek rozwoju jest w znacznym stopniu uzależniony od tego, w jaką wciela się postać.
Mianowicie, w zależności, czy w danym momencie gracz steruje królem bądź królową, rycerzem bądź czarodziejem, kowalem bądź bardem, zawarta historia opowiadana jest z nieco innej perspektywy. Wiąże się to z dostępem do odrębnego zestawu questów, które nie tylko rozwijają fabułę, ale również wpływają na kształt przedstawionego świata. Wśród zadań znalazło się wiele klasycznych historii, kojarzonych przez wszystkich miłośników średniowiecznych lub fantastycznych klimatów (m.in. wykucie legendarnego miecza, zaaranżowanie królewskiego wesela, ochrona królestwa przed złym czarnoksiężnikiem, odnalezienie fontanny młodości).
Mimo zaproponowanego przez twórców podziału na role, podejmowane przez gracza decyzje wpływają przede wszystkim na rozwój królestwa. W grze decydujemy zatem, czy jego potęgę zbudujemy na fundamencie regularnie wzmacnianych więzi pomiędzy mieszkańcami, czy też podejmując próbę podboju ziem należących do sąsiadów. Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby gracz skupił się w całości na sobie, zupełnie nie dbając o poddanych. Z drugiej strony, przejmując kontrolę nad władcą może równie dobrze okazać się człowiekiem praworządnym i sprawiedliwym, cieszącym się wielkim i niewymuszonym uznaniem wśród mieszkańców królestwa.
W The Sims Średniowiecze nacisk położony został na immersję, której wysoki poziom osiągnięto przede wszystkim poprzez oddanie w ręce gracza mechanizmów pozwalających wpływać na kształt otaczającego go świata, a także na wygląd postaci. W tym ostatnim przypadku nabywca gry ma możliwość dostosowania charakteru danego bohatera, a także określenia jego zakresu zadań. I nie chodzi tu tylko o realizację questów, ale również codziennych czynności (handel, opieka nad dzieckiem, udział w turnieju rycerskim), przywodzących na myśl Simy z klasycznych odsłon The Sims.
4
« dnia: Maj 10, 2024, 13:51:02 »
Mafia: The City of Lost Heaven to osadzona w klimatach gangsterskich trzecioosobowa gra akcji na platformę PC, PS2 i XBX, ukazująca obraz przestępczego podziemia Ameryki lat 30. ubiegłego wieku. Za powstanie gry odpowiada ekipa czeskiego studia Illusion Softworks, znana dotąd głównie za sprawą ciepło przyjętej, taktycznej strzelaniny wojennej Hidden and Dangerous. Światowym wydawcą gry jest firma Gathering of Developers, będąca częścią koncernu Take Two Interactive.
Fabuła
Akcja Mafii osadzona została w fikcyjnym, amerykańskim mieście Lost Heaven (wzorowanym na Chicago, Nowym Jorku oraz San Francisco) i rozgrywa się w latach 1930-38, choć filmowy epilog gry ukazuje nam również dalsze wydarzenia, aż do 1951 roku. Podczas zabawy wcielamy się w postać młodego taksówkarza Thomasa Angelo, który, chcąc zarobić na życie, nie unikał nawet najbardziej niebezpiecznych kursów do „szemranych” dzielnic miasta. Podczas jednego z nich został zaatakowany przez gangsterów niejakiego Morello, ale udało mu się uciec i schronić w pobliskim barze. Tam otrzymał zaś nietypową ofertę pracy, złożoną przez Dona Salieri – właściciela baru i mafioza, trzęsącego całą włoską dzielnicą. Tak oto, na skutek nieoczekiwanego splotu wydarzeń, nasz protagonista wstąpił w szeregi słynnej organizacji przestępczej.
Fabuła gry przedstawiona została w formie retrospekcji, podczas rozmowy głównego bohatera z przesłuchującym go detektywem. W zamian za ochronę oraz status świadka koronnego, Thomas Angelo wyjawia policji kolejne tajemnice przestępczego półświatka oraz jego bossa, Dona Salieriego. Gracze przejmują zaś kontrolę nad postacią ganstera i w toku rozgrywki biorą czynny udział w kolejnych jego wspomnieniach.
Mechanika
Mechanika zabawy w grze Mafia może budzić skojarzenia z ostatnimi odsłonami serii Grand Theft Auto, a obie gry łaczą m.in. takie elementy jak widok trzecioosobowy, możliwość kierowania samochodami, a także otwarty świat, wypełniony całą masą aktywności pobocznych. Mapa Lost Heaven obejmuje ponad dwanaście mil kwadratowych tętniącego życiem miasta, po którym możemy całkiem swobodnie poruszać się zarówno na piechotę, jak i z użyciem samochodów (możliwa jest także jazda tramwajem). W grze odwzorowano w sumie ponad 60 modeli, wśród których znalazło się wiele ikonicznych dla swojej epoki. Niestety, ze względu na brak licencji, ich nazwy zostały zmienione. Co ciekawe, podczas jazdy powinniśmy przestrzegać przepisów ruchu drogowego, a popełnienie wykroczenia może skończyć się mandatem lub szeroko zakrojonym pościgiem policyjnym.
Na główny wątek fabularny składają się w sumie 22 misje, wzbogacone licznymi wątkami pobocznymi. Podczas zabawy przychodzi nam realizować różnego typu zadania, m.in. zbierać haracz od właścicieli knajpek, przejmować transporty nielegalnego alkoholu, przekazywać kradzione auta do złodziejskich „dziupli” czy likwidować zdrajców oraz członków konkurencyjnej rodziny mafijnej. W trakcie misji czynimy użytek z całkiem sporego arsenału uzbrojenia, stworzonego na bazie autentycznej broni z lat 30. ubiegłego wieku. Od postaci niezależnych możemy też przyjmować dodatkowe zlecenia w typie obicia komuś facjaty, ostrzeżenia lub uratowania kumpli czy zdobycia i podstawienia konkretnego modelu samochodu. Postępom fabuły towarzyszą scenki przerywnikowe, zrealizowane w typowo filmowym stylu i ukazujące losy oraz dylematy moralne bohaterów.
Tryby gry
Mafia: The City of Lost Heaven to gra przeznaczona wyłącznie dla jednego gracza. Autorzy zadbali jednak o dodatkowe tryby rozgrywki, przedłużające możliwość zabawy po ukończeniu głównego wątku fabularnego. Pierwszym z nich jest tryb swobodnej jazdy (odblokowywany stopniowo w miarę postępów w grze), w którym zarabiamy na życie, przewożąc ludzi taksówką, zabijając członków wrogiej rodziny czy niszcząc samochody, a celem zabawy jest zarobienie jak najwięcej gotówki. Obecny jest też dostępny po ukończeniu gry tryb jazdy ekstremalnej, dający nam możliwość wykonywania szeregu trudnych i nierzadko dosyć abstrakcyjnych zadań (np. pogoń za statkiem kosmitów). Nagrodą za ich wykonanie są ekskluzywne i najczęściej bardzo szybkie modele samochodów.
Kwestie techniczne
Wydana na platformie PC, PS2 i XBX gra Mafia: The City of Lost Heaven tworzona była pierwotnie na tym samym silniku graficznym, jaki napędzał wspomniane Hidden and Dangerous z 1999 roku. Ponieważ jednak nie spełniał on oczekiwań twórców, specjalnie na potrzeby gry przygotowano zupełnie nowy, autorski silnik o nazwie LS3D i znacznie większych możliwościach technicznych. Na szczególną uwagę zasługuje sugestywnie odtworzony klimat Ameryki lat 30. oraz wygląd miasta Lost Heaven, wykreowanego w oparciu o historyczną architekturę i wzornictwo tejże epoki. W grze znajdziemy także liczne nawiązania do popkultury oraz kultowych filmów gangsterskich, takich jak Ojciec chrzestny czy Chłopcy z ferajny.
5
« dnia: Maj 09, 2024, 18:46:09 »
King’s Bounty: Warriors of the North to kolejna odsłona cieszącej się dużym uznaniem wśród graczy serii gier strategicznych osadzonych w klimatach fantasy. Ponownie stajemy w obronie Endorii, wcielając się w rolę królewskiego syna, Olafa. Jego zadaniem jest stawienie czoła wielkiemu niebezpieczeństwu, które zaczyna rozprzestrzeniać się po północnych terenach Endorii i zagraża Darionowi, królestwu ludzi pod panowaniem króla Marka.
Wśród obszarów przeznaczonych do eksploracji znajdują się między innymi lodowe pustkowia oraz krasnoludzkie podziemia. W celu pokonania hord nieumarłych, gracz rekrutuje jednostki i poruszając się po mapie świata bierze udział w licznych turowych potyczkach z napotkanymi grupkami przeciwników. Jedną z nowości wprowadzonych w grze Warriors of the North jest pojawienie się pięciu posiadających zróżnicowane umiejętności Walkirii. Te potężne istoty pomagają bohaterowi w trakcie walki.
Do dyspozycji graczy oddano nowe typy jednostek, które nie występowały w poprzednich odsłonach serii. Nie zabrakło również dodatkowych umiejętności niezbędnych, aby główny bohater poradził sobie ze wszystkimi niebezpieczeństwami. W zamian za wykonane zadania otrzymujemy szereg nagród oraz osiągnięcia. Osoby preferujące korzystanie z zaklęć na polu bitwy, mogą nauczyć się używania run za sprawą dołączenia tej gałęzi magii.
6
« dnia: Maj 09, 2024, 18:44:05 »
King’s Bounty: Crossworlds to dodatek do udanego połączenia gatunków strategii i cRPG - King’s Bounty: Armored Princess. Co ciekawe, choć do działania wymaga tylko wspomnianej pozycji, to posiadacze King’s Bounty: Legenda również dostaną dzięki niemu dawkę nowości.
W Crossworlds miłośnicy marki otrzymali przede wszystkim szansę ukończenia dwóch nowych, rozbudowanych scenariuszy. Pierwszym z nich jest etap o nazwie Champion of the Arena, opowiadający historię udziału Arthura w turnieju gladiatorów i dokumentujący jego próbę zdobycia mistrzowskiego pasa. Z kolei drugim jest kampania Defender of the Crown, składająca się z walk z losowo generowanymi zestawami przeciwników, które gracz wcielający się w Księżniczkę Amelię rozgrywa na unikalnych mapach wymuszających stosowanie wyszukanej taktyki. Przystępując do opisanych scenariuszy gracz uzyskuje dostęp do nowych umiejętności, a także możliwości toczenia walk ze specjalnymi bossami.
Dodatkowo, wraz z instalacją Crossworlds posiadacze King’s Bounty: Wojownicza Księżniczka uzyskali możliwość przetestowania niedostępnych wcześniej elementów. Chodzi tu m.in. o nieznane dotąd jednostki (w tym potwory), które pełnią nie tylko rolę przeciwników, ale i sojuszników wspierających gracza w walce. Jedną z nich jest potężny smok, nie tylko chroniący Księżniczkę, ale również potrafiący razić wrogów kilkoma typami ognistych ataków.
Ponadto producenci uzupełnili uniwersum King’s Bounty: Wojownicza Księżniczka o siedemdziesiąt nowych przedmiotów, pięćdziesiąt zdolności i umiejętności, a także trzynaście czarów. Gracz testuje nowe elementy w czasie przechodzenia siedmiu dodatkowych questów, stanowiących rozwinięcie historii znanej z Wojowniczej Księżniczki. Zapewniają one przynajmniej kilka godzin dodatkowej zabawy.
Bardzo interesującym dodatkiem jest również edytor kampanii, z którego mogą skorzystać właściciele wspomnianej już kilkukrotnie Wojowniczej Księżniczki. Narzędzie umożliwia kreację własnych fabuł, przy jednoczesnym określaniu wielu istotnych parametrów (liczby bohaterów i występujących przedmiotów, formy questów, a także kształtu oraz wielkości map).
7
« dnia: Maj 09, 2024, 18:41:42 »
King’s Bounty: The Legend (wcześniej Battle Lord) to stosunkowo rozbudowany tytuł, który łączy w sobie wiele różnych gatunków gier, choć na pierwszy plan wysuwają się elementy strategiczne i cRPG. Produkcja ta pod wieloma względami przypomina kultową sagę Heroes of Might & Magic. W szczególności widać to na przykładzie rozwoju głównej postaci, a także przebiegu kolejnych potyczek. Są one bowiem rozgrywane w trybie turowym, na dodatek na planszy, która podzielona została na kilkadziesiąt heksów.
Akcja opisywanej gry osadzona została w typowej dla tego gatunku krainie fantasy. W trakcie zabawy ważną rolę odgrywa zaprezentowany przez producentów wątek fabularny. Niezwykle istotne są również wykonywane przez sterowaną postać questy. Podobnie jak w wielu klasycznych cRPG-ach, można podzielić je na podstawowe oraz dodatkowe. Te pierwsze są oczywiście obowiązkowe. Jeszcze przed rozpoczęciem właściwej rozgrywki gracz musi utworzyć własną postać. W tym przypadku należy wybrać pomiędzy trzema dostępnymi bohaterami – wojownikiem, paladynem lub magiem. Decyzja ta odgrywa oczywiście bardzo istotną rolę. Wpływa bowiem nie tylko na styl zabawy, ale i sposób rozwoju poszczególnych umiejętności danej postaci.
Właściwa zabawa przebiega w bardzo zbliżony do wspomnianej już serii HoM&M sposób. Gracz zajmuje się przede wszystkim eksploracją przygotowanego przez producentów świata. Istotną rolę odgrywają również toczone bardzo często bitwy, w których dowodzimy wieloma różnymi typami jednostek. Zabawa, generalnie, podzielona została na dwa różne tryby. Eksploracja świata ukazana została w czasie rzeczywistym. Bitwy z kolei odbywają się w klasycznym systemie turowym. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż dowódca armii nie bierze bezpośredniego udziału w kolejnych starciach. Zajmuje się on bowiem wyłącznie wydawaniem rozkazów. Walczące ze sobą strony wykonują ruchy na zmianę.
Oprawa wizualna King’s Bounty: The Legend prezentuje stosunkowo wysoki poziom. Tyczy się to w szczególności dokładnie wykonanego i jednocześnie bardzo zróżnicowanego świata gry. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż eksploracja mapy może odbywać się na kilku różnych płaszczyznach, reprezentujących nie tylko powierzchnię, ale i na przykład rozległe lochy. Same plansze są odpowiednio duże. Gracz dysponuje więc sporą swobodą w podejmowaniu działań.
8
« dnia: Maj 09, 2024, 16:32:19 »
Unreal Tournament 3 to kolejna odsłona popularnej serii pierwszoosobowych strzelanin firmy Epic Games. Mimo tego, gra nie jest bezpośrednią kontynuacją wcześniejszych produktów, ale programem nowej generacji, korzystającym z dobrodziejstw potężnego silnika trójwymiarowego jakim jest Unreal Engine 3.
Od początku głównym założeniem przyświecającym twórcom Unreal Tournament 3 było stworzenie zupełnie nowej gry, a nie wyposażenie wysłużonej koncepcji w lepszą oprawę audiowizualną. Nie oznacza to oczywiście, że nie znajdziemy w tym produkcie rzeczy charakterystycznych dla poprzednich odsłon serii. Programiści zadbali o powrót wielu znanych wcześniej akcji, jak np. możliwość wykonywania specjalnych skoków zwanych „double jump”, jak również klasycznych i doskonale znanych map, jak np. Deck17.
Jak na produkt przeznaczony do rozgrywki wieloosobowej przystało, w Unreal Tournament 3 znajdziemy wiele ciekawych trybów zmagań: Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag oraz Warfare. Autorzy zlikwidowali natomiast zabawę w trybach Assault, Bombing Run i Domination. Aby jeszcze lepiej oddać ducha wzajemnej anihilacji graczy z całego świata, wprowadzono globalny system komunikacji (czyli listy i wyszukiwarki przyjaciół, skrzynki wiadomości do porozumiewania się etc.). Nowi gracze również nie będą mieli powodów do obaw. Unreal Tournament 3 został tak zaprojektowany, aby wprowadzić „świeżych” uczestników bitew bez zbędnego stresu. Dzięki jasnym i przejrzystym statystykom, użytkownicy będą mogli dobierać konkurentów o podobnych umiejętnościach i nie ryzykować dotkliwej porażki z rąk weteranów. Jeśli ktoś ma ochotę na trening, zawsze może skorzystać z trybu rozgrywki dla jednego gracza, który odbywa się w towarzystwie tzw. „botów”. Uczestnicy bitwy prowadzeni przez komputer dysponują teraz o wiele większą inteligencją i znakomicie zastępują „żywych” partnerów w rozgrywce.
W grze pojawia się dziewięć znanych z Unreal Tournament 2004 pojazdów i tyleż samo nowych. Jeśli chodzi o środki zagłady, zaimplementowano m.in. Rocket Launcher, Flak Cannon, Redeemer, Link Gun, Shock Rifle, AVRiL, Sniper Rifle, Dual Enforcers, Stinger (z pierwszej odsłony Unreal oraz Unreal Championship 2, który zastąpi Miniguna).
Oprawa graficzna Unreal Tournament 3 zapiera dech w piersiach, a jest to zasługą wspomnianego na początku silnika Unreal Engine 3. Oczywiście, „napęd” korzysta z dobrodziejstw wszystkich popularnych efektów wizualnych, wprowadzając zupełnie nowy wymiar do całej serii gier spod znaku Unreal.
9
« dnia: Maj 05, 2024, 22:56:48 »
Age of Pirates to kolejna gra marynistyczna firmy Akella, która de facto jest rozbudowaną i przygotowywaną z myślą o rynku międzynarodowym wersją Sea Dogs III (gra Pirates of the Caribbean była nieformalnie drugą częścią Sea Dogs). Akcja programu rozgrywa się w basenie Morza Karaibskiego, w burzliwym XVII wieku. Będąc panem i władcą niewielkiej łajby, gracz stanie przed szansą zdobycia lepszych statków i wpisania się do kronik historycznych jako nieustraszony korsarz, łupiący wszystko co tylko stanie mu na drodze.
Na przyszłych piratów czeka szesnaście skolonizowanych wysp (m.in. Jamajka, Puerto Rico, Tortuga, Dominika, Curacao, Barbados) oraz bogata linia brzegowa Ameryki Środkowej, gdzie utworzono większe lub mniejsze miasta portowe. Gracz może nie tylko je napadać ale również handlować w nich deficytowymi towarami, powiększając przy tym swój stan gotówki. Age of Pirates zawiera ponadto rzadko spotykany w tego typu produkcjach „czarny rynek”, koncentrujący się wokół handlu niewolnikami ze schwytanych statków. Gra zawiera również silny wątek polityczny. Korsarze mogą działać bowiem zarówno w interesie państw, którym służą jak i plądrować na własną rękę. W Age of Pirates nie zobaczymy żadnych gotowych przystani pirackich, ale gracz będzie mógł takowe stworzyć, jeśli po zwycięskiej bitwie umieści na stanowisku gubernatora swojego oficera.
Age of Pirates posiada całkowicie nieliniowy charakter rozgrywki. Według autorów niemożliwe jest powtórzenie tych samych działań w dwóch kolejnych grach, co jednocześnie jest największą zaletą programu. Kolejnym plusem jest rozbudowany tryb multiplayer, który pozwala na zabawę nawet szesnastu osobom naraz w czterech wariantach: Free for All, Naval Battle, Sink the Convoy oraz Capture the Fort. Akella postarała się aby gracz w pełni identyfikował się ze swoim bohaterem, dlatego przed rozgrywką w sieci może dowolnie zmienić jego wygląd.
10
« dnia: Maj 02, 2024, 10:57:36 »
Operation Flashpoint: Cold War Crisis to taktyczna, wojenna gra akcji, przenosząca graczy w dobrze znane nam realia Zimnej Wojny roku 1985. I choć sama fabuła jest fikcyjna, to oddaje dosyć realistycznie możliwy przebieg konfliktu tamtych czasów. Zatwardziali komuniści, przeciwni reformom próbują przywrócić „stary porządek”, czemu zbrojnie przeciwstawiają się członkowie Sojuszu Pólnocnoatlantyckiego (NATO). Kampania podzielona jest na 30 różnorodnych misji, rozgrywających się na pięciu olbrzymich mapach.
Gracz kontroluje grupę uderzeniową wyborowych jednostek desantowych, operujących na wrogim terenie. Gra umożliwia rozgrywkę w kilku trybach. Zaczynając jako prosty piechur, możemy używać wszystkiego co znajdziemy, łącznie z trzydziestoma różnymi pojazdami, takimi jak: ciężarówki, jeepy, czołgi, samoloty czy helikoptery. Do dyspozycji otrzymujemy spory arsenał broni, poczynając od prostych karabinów i strzelb, a na snajperkach z tłumikiem, wyrzutniach przeciwczołgowych, granatach oraz materiałach wybuchowych kończąc.
Wśród jedenastu dostępnych klas postaci znajdziemy: piechotę, oddziały przeciwpancerne, przeciwlotnicze, grenadierów, medyków, oficerów, snajperów, sabotażystów, pilotów, strzelców, saperów i wiele innych specjalizacji. Możemy kierować maksymalnie dwunastoosobowym oddziałem wojskowym jako jego dowódca, lub też wcielić się w szeregowego żołnierza. Jednocześnie w misji może brać udział dowolna ilość graczy w dowolnej konfiguracji, natomiast resztą oddziału będzie za nas kierował komputer.
Gra oparta jest o nowy, stworzony od podstaw engine graficzny 3D (Real Virtuality), wykorzystujący wysokiej jakości tekstury i generujący niezwykle realistyczne, bogate w szczegóły otoczenie, zapewniający duże poczucie realizmu nowoczesnego pola walki. Pozwala on na stosowanie zmiennych efektów pogodowych i świetlnych w czasie rzeczywistym, dzięki czemu w grze spotkamy się z symulacją: wiatru, mgły, chmur, dnia w promieniach słońca czy zapadającego zmroku.
15 indywidualnych misji w trybie dla pojedynczego gracza.
30 nieliniowych misji w trybie Kampania.
Dla trybu wieloosobowego: do 100 osób jednocześnie w sieci lokalnej lub Internecie, w trybach Deathmatch, Team Deatchmatch i Cooperative.
Wbudowany edytor pozwalający tworzyć własne misje i kampanie, które później można także w łatwy sposób przesłać znajomym.
Dwa stopnie trudności, dla weteranów i początkujących kadetów.
Możliwość komunikacji głosowej pomiędzy graczami.
11
« dnia: Maj 02, 2024, 10:55:00 »
Medieval II: Total War to czwarta odsłona bestsellerowej i wielokrotnie nagradzanej serii gier strategicznych autorstwa pracowników zespołu Creative Assembly. Jak wskazuje tytuł, opisywana produkcja nawiązuje do drugiej części cyklu, co oznacza, że jego wielbiciele ponownie przenoszą się w burzliwe czasy Średniowiecza.
Akcja drugiego Medievala toczy się w latach 1080-1530. Twórcy postawili na autentyczność i wierne odtworzenie realiów tego okresu. Gracze prowadzą działania nie tylko na Starym Kontynencie, lecz także w Ameryce Środkowej i Południowej (walki z Aztekami) oraz na Bliskim Wschodzie (krucjaty mające na celu odzyskanie przez chrześcijan Ziemi Świętej).
W sumie, do wyboru oddano aż dwadzieścia jeden grywalnych frakcji (m.in. Anglia, Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, Francja, Szkocja, Dania, Hiszpania, Portugalia, Wenecja, Sycylia, Polska, Rosja, Węgry, Bizancjum, Turcja, Egipt, Mongołowie, czy Aztekowie), z czego każda oczywiście różni się od siebie (przykładowo taktykami używanymi na placu boju). Liczba dostępnych, różnorodnych jednostek przekracza dwieście pięćdziesiąt, jednak nie ze wszystkich można korzystać już na początku zmagań (w miarę postępów w rozgrywce pod noszą komendę dostają się coraz bardziej doborowe oddziały, z lepszym wyposażeniem i umiejętnościami). Rozbudowaniu uległy możliwości przeprowadzania oblężeń budowli przeciwnika. Gracze mogą korzystać z nowych machin oblężniczych (tarany, wyrzutnie pocisków etc.), jak również niszczyć mury fortecy wroga za pomocą ciężkiej artylerii w postaci dział. Jeżeli chodzi o zależności ekonomiczne, gospodarcze, handlowe i polityczne to także zadbano o pełną zgodność z historią.
Podobnie jak to miało miejsce w dwóch poprzednich częściach serii Total War, rozgrywka w Medieval II w dalszym ciągu podzielona jest na dwie części: turową (rządzimy państwem, powiększamy granice, budujemy miasta, zamki, dbamy o rozwój ekonomiczny i przygotowujemy zakrojone na szerszą skalę kampanie wojenne) oraz bitewną (dowodzimy posiadanymi jednostkami podczas faktycznego starcia z siłami oponenta, w czasie rzeczywistym). W tej ostatniej osoby siedzące przed komputerami mogą dokładnie zapoznać się z dokonaniami grafików Creative Assembly.
Opisywany tytuł korzysta ze zmodyfikowanej i ulepszonej wersji silnika znanego z Rome: Total War. W jednej bitwie jednocześnie może wziąć udział ponad dziesięć tysięcy postaci, czyli podobnie jak w poprzednich odsłonach cyklu. Jakość ich przedstawienia i ogólny poziom detali stoją jednak na znacznie wyższym poziomie - developerzy zadbali o unikatowość każdego walczącego żołnierza (różne zbroje, miecze, symbole herbów na tarczach, postura, twarz etc.), przygotowali ponad tysiąc nowych animacji ruchów wojaków (technika motion-capture), czy zupełnie nowy system zniszczeń w przypadku budowli. To wszystko bez wątpienia podnosi realizm rozgrywki - gracz czuje się, jakby brał udział w naprawdę epickiej bitwie.
Twórcy Medieval II: Total War postarali się także o rozbudowanie opcji zmagań wieloosobowych. Miłośnicy sieciowej rywalizacji mogą teraz wybrać jeden z kilku nowych trybów rozgrywki.
12
« dnia: Kwiecień 28, 2024, 16:45:42 »
Kolejna, trzecia, część słynnej serii gier akcji pozwalającej nam wcielić się w postać płatnego mordercy, Agenta 47. Jednakże tym razem autorzy ze studia Io Interactive, podczas produkcji położyli duży nacisk na to, by ta odsłona była dużo bardziej mroczna i drastyczna aniżeli obie poprzedniczki. Cel ów osiągnięto zarówno dzięki licznym zabiegom audiowizualnym (nowy trójwymiarowy engine graficzny, wykorzystujący m.in. takie efekty jak: „motion-blur” czy „light bloom”), jak i dzięki fabule, której nie powstydziłby się niejeden naprawdę „ostry” film kryminalny. Już sam początek gry jest bardzo interesujący. Mianowicie naszego bohatera spotykamy w jednym z paryskich hoteli, z raną postrzałową, gdzie w wyniku wycieńczenia, wysokiej gorączki i działania przeróżnych prochów uśmierzających ból, którymi się naszpikował, nawiedzają go różne wizje z przeszłości i halucynacje.
Akcja gry składa się z dwunastu rozbudowanych misji skonstruowanych w identyczny sposób jak to miało miejsce w dwóch pierwszych Hitmanach, tzn. w każdej mamy kilka różnych celów oraz wiele dróg prowadzących do ich osiągnięcia. Owe misje toczą się w zróżnicowanych otoczeniach umiejscowionych na terenie całego globu ziemskiego, m.in. w Rumunii, w Hong Kongu, na Syberii, w Wielkiej Brytanii, czy Francji. Asortyment wszelkiego rodzaju środków zadawania bólu jakie nasz zabójca może użyć zwiększył się i teraz składa się z ponad 30 broni palnych oraz licznych broni przeznaczonych do walki wręcz (w tym kije bilardowe, miecze, haki używane w rzeźniach, czy garota). Agent 47 zyskał też kilka nowych rodzajów ataków, w tym inspirowane np. Splinter Cellem ataki z ukrycia. Naturalnie, autorzy wychodząc na przeciw oczekiwaniom graczy postarali się, by przeciwnicy, jakich napotkają na drodze, kierowani byli przez bardzo zawansowane procedury A.I. i tym samym stanowili większe wyzwanie. Osobnicy Ci mają reagują na wszelkiego rodzaju niepokojące dźwięki, czy poruszający się cień naszego bohatera.
13
« dnia: Kwiecień 28, 2024, 16:43:34 »
Hitman to gra z gatunku akcji i przygody, łącząca w sobie elementy strategii i strzelania. Jako zawodowy zabójca, poruszasz się w niesamowicie dokładnie dopracowanym środowisku 3D. Z początku wydaje się, że jak zwykle wykonujesz rozkazy pochodzące od szefów, wielkich bossów podziemia. Historia okazuje się być jednak bardziej zakręconą, gdyż jesteś częścią większego spisku, ocierającego się o badania genetyczne. W czasie swoich przygód i w miarę wykonywania kolejnych zadań, powoli zaczynasz odkrywać kurtynę, która zakrywa twoją przeszłość. Wkrótce dowiadujesz się, że Ty jesteś następnym celem.
Zaawansowany graficznie engine gry pozwala na wytworzenie bardzo szczegółowego i realistycznego otoczenia.
Ponad 80 niezależnie modelowanych postaci.
Nowy tryb sterowania, oddziaływania i manipulowania postaciami i obiektami - także w sferze emocjonalnej.
Zaawansowana inteligencja wroga: przeciwnicy widzą, słyszą, mówią i reagują w zmieniającym się otoczeniu, współdziałając z innymi postaciami.
Ponad 20 realistycznie modelowanych i teksturowanych lokacji.
Przestrzenny dźwięk, interaktywna muzyka.
14
« dnia: Kwiecień 28, 2024, 16:41:16 »
Stary slogan mówi, że ucieczka przed przeznaczeniem jest niemożliwa. Przekonał się o tym Agent 47, były płatny zabójca, który bardzo chciał zerwać z przeszłością, zaszywając się w sycylijskim klasztorze. Niestety, odnaleziony przez rosyjskiego handlarza broni, groźbą i szantażem został zmuszony do powrotu do zawodu.
Gracz wcielając się w skórę nieszczęsnego zabójcy, ma do wykonania 21 misji w różnych częściach świata (Sycylia, Indie, Japonia, St. Petersburg, Malezja i inne). Każde zadanie łączy się najczęściej będzie z czyimś zgonem, a od gracza zależy, by to nie był jego zgon. Likwidacja „celów” nie jest łatwa, nie są to mało znaczarce plotki, ale grube ryby, prawie zawsze chronione przez potężne mury i uzbrojonych po żeby strażników. Aby wypełnić kontrakt, każdą akcję należy bardzo dokładnie zaplanować. Drobiazgowe rozpoznanie terenu, poznanie zwyczajów, słabych stron nieprzyjaciół, a nawet zaplanowanie drogi ucieczki – oto chleb powszedni szanującego się zabójcy. Pomocna w przeprowadzaniu rekonesansów jest możliwość przełączania się między widokami z perspektywy pierwszej i trzeciej osoby. Takie działania jak pozostanie niewidzialnym do ostatniej chwili, atak z zaskoczenia, a następnie rozpłyniecie się we mgle gwarantują sukces. Hałaśliwe zachowanie to najczęściej gwarancją błyskawicznego zarobienia kulki, a zdrowie głównego bohatera jest wyjątkowo słabe – jeden strzał i koniec zabawy. Na szczęście arsenał, którym gracz dysponuje, jest wyjątkowo bogaty: karabinki snajperskie (idealne do „sprzątania” na odległość), pistolety, strzelby, granaty, kusze, noże, a nawet waciki nasączone chloroformem i linki do duszenia. Uszkodzonych strażników zabójca transportuje w ustronne miejsce, by ich ciała nie zaalarmowały niepożądanych osób i tym samym nie zniszczyły misternie uknutego planu. Grafika i animacja w grze wykorzystuje silnik zwany Glacier, dzięki któremu można przestrzeliwać okna, drzwi i inne „miękkie” przeszkody, oblicza również w czasie rzeczywistym dynamikę upadających ciał i przedmiotów. Ścieżka dźwiękowa została skomponowana przez Jespera Kyda (autora muzyki do takich gier jak „Messiah”, „MDK2” czy „Hitman: Codename 47”) i odgrywana jest przez budapeszteńską orkiestrę symfoniczna. Ze względu na długi czas wykonywania poszczególnych misji, autorzy umożliwili zapisywanie stanu gry w ich trakcie. Gra ze względu na drastyczne sceny przemocy przeznaczona jest dla starszych graczy.
15
« dnia: Kwiecień 28, 2024, 16:35:50 »
Faraon to strategia ekonomiczna typu city builder opracowana przez specjalizujące się w tym gatunku studio Impressions Games. Wydaniem zajęła się natomiast Sierra.
Fabuła
W Faraonie gracz wciela się w rolę zarządcy niewielkiej osady, który realizuje zadania zlecone mu przez tytułowego władcę Egiptu. Wraz z wykonywaniem kolejnych zadań, pnie się on po szczeblach hierarchii, by w końcu samemu stać się władcą imperium.
Gra toczy się w czasach 3500-1279 p.n.e., czyli na przestrzeni pięciu okresów funkcjonowania starożytnego Egiptu: Genezy, Archaicznego, Starego, Średniego i Nowego Państwa. Przygotowana na potrzeby produkcji kampania jest częściowo nieliniowa i czasem pozwala nam zadecydować nad jakim miastem obejmuje się władzę. Opiera się to na zasadzie skrajności – jedna z dostępnych opcji skupia się na rozbudowie bezpiecznej osady żyjącej w dobrobycie, a druga kładzie nacisk na aspekt militarny.
Mechanika
Faraon to typowy przedstawiciel gatunku city builder z widokiem w rzucie izometrycznym. Zadaniem gracza jest rozbudowa własnego miasta, w taki sposób by jednocześnie dbać o zadowolenie mieszkańców, zachować stabilność finansową, bronić się przed wrogami i realizować prośby otrzymywane od innych miast lub samego faraona.
Trzonem każdego miasta jest trakt, z którego pomocą do miasta docierają nowi osadnicy oraz lądowi handlarze. Bez drogowego połączenia z nim, nie ma możliwości by do osady wprowadzili się ludzie i całość zaczęła funkcjonować.
Funkcjonowanie części miast uzależnione jest także od wylewów Nilu. Stawiane na terenach zalewowych farmy, dostarczają miastu żywność. Jeśli rzeka wyleje słabo, to pola będą suche, a mieszkańcy mogą doświadczyć głodu.
Oprócz samych domostw, gracz musi także rozbudować infrastrukturę oraz przemysł. Łącznie gra oferuje kilkadziesiąt różnych budynków, często powiązanych ze sobą konkretnymi zależnościami (np. fabryki papirusu, wymagają do działania zbieraczy trzciny). Produkcja posiada także system religii. Każde miasto posiada określony zestaw bogów, o których zadowolenie należy zadbać, stawiając im świątynie oraz organizując im festiwale.
Istotną rolę odgrywa odpowiednie rozplanowanie miasta. Aby konkretny budynek znalazł pracowników, obywatel musi dotrzeć do domostwa. Z drugiej strony budynki przemysłowe obniżają estetykę okolicy, przez co hamują rozwój sąsiednich gospodarstw. Gracz musi więc znaleźć kompromis między estetyką a funkcjonalnością miasta.
Aby miasto było w stanie funkcjonować, musi na siebie zarabiać. Za budowę każdego budynku należy zapłacić, a mieszkańcy oczekują wypłaty za swoją pracę. Pieniądze w grze można zgromadzić na dwa sposoby – handlując z innymi miastami i zbierając podatki.
Pokaż wiadomości
