Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Pokaż wątki - Articz
Strony: 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 19
211
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:40:18 »
Unreal II to sequel do jednej z najlepszych gier akcji wszechczasów, która na stałe zapisała się w historii komputerowej rozrywki. Akcja rozgrywa się w tym samym fikcyjnym wszechświecie przyszłości co w pierwszym Unrealu, jednakże tym razem jesteśmy zupełnie nowym bohaterem, ex-żołnierzem Johnem Daltonem, obecnie przedstawicielem prawa (odpowiednikiem szeryfa ze starego dzikiego zachodu), a fabuła rozgrywa się w zupełnie innych miejscach niż to miało miejsce poprzednio. Wszystko zaczyna się gdy patrolujemy przestrzeń w odległym sektorze kosmosu statkiem kosmicznym Atlantis, nawiasem mówiąc przerobionym z jednostki wojskowej. W podróży towarzyszy nam trzyosobowa załoga składająca się z pilota Ne'Ban, inżyniera pokładowego Isaaka oraz kobiety, oficera wywiadu Aida. Wszystko idzie dobrze dopóki nie wybucha międzygwiezdna wojna, w której uczestniczy kilka obcych ras, armie najemników oraz niesława Ziemska Piechota. Nagle znaleźliśmy się w środku konfliktu i musimy wziąć odpowiedzialność za przebywających w tym sektorze kolonistów, archeologów, górników i pozostałych cywili. Dodatkowym zadaniem jest odkrycie źródła konfliktu i zakończenie działań wojennych.
W grze mamy do wykonania serię trzynastu połączonych fabułą misji, rozgrywających się w dżunglach tropikalnych planet, w starożytnych ruinach miasta obcej cywilizacji, w tunelach wydrążonych głęboko pod ziemią, na niestabilnej powierzchni wulkanicznego świata, w obcych instalacjach przemysłowych, w głębinach oceanicznego świata czy na pokładzie obcego statku kosmicznego. Do dyspozycji dostajemy 15 broni, w tym znane z pierwszej części, tj. wyrzutnia rakiet, karabin szturmowy, snajperka czy wyrzutnik granatów, oraz całkiem nowe, m.in. spowalniająca przeciwników - Leech Gun, wypuszczająca na przeciwnika zabójcze drony - Takkra i tajemnicza broń na energię PSI – MindClaw.
W każdej misji do wykonania są zadania wymagające odmiennego podejścia taktycznego. Wśród różnorodnych zadań możemy spodziewać się takich jak: atak na pozycje wroga z oddziałem towarzyszącym, obrona bazy, uwalnianie zakładników, eskorta ludności cywilnej czy kradzież informacji. Przeciwnikami są zarówno różne obce istoty jak i ludzie czy najemnicy. Łącznie w Unreal II spotkamy się z ponad 24 rodzajami zupełnie nowych wrogów. Po wykonaniu misji wracamy na orbitujący Atlantis, aby dowiedzieć się szczegółów o następnej misji, sprawdzić zdobyte przedmioty i porozmawiać z członkami załogi.
212
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:39:30 »
Deus Ex: Invisible War to kontynuacja znakomitej gry akcji z 2000 roku, która umiejętnie łączyła elementy cRPG z wciągającą cyberpunkową fabułą. Druga część rozgrywa się w roku 2072, w 20 lat po kryzysie ekonomicznym i wydarzeniach, które miały miejsce w Deus Ex. Gracz wciela się w rolę cybernetycznie ulepszonego agenta, znanego jako Alex Denton (może to być mężczyzna lub kobieta). Akcja Invisible War rozpoczyna się w momencie, gdy protagonista ucieka z Chicago tuż przed tym, jak w wyniku ataku zamachowca-samobójcy zniszczona zostaje akademia Tarsus, gdzie wraz z kolegami odbywał szkolenie. Denton przenosi się do Seattle, lecz i tu dopada go konflikt pomiędzy ogromnymi korporacjami i organizacjami terrorystycznymi, które próbują przeforsować własną wizję przyszłości świata po wielkiej katastrofie.
Fabuła Deus Ex: Invisible War jest jeszcze bardziej nieliniowa niż poprzednio: na każdym kroku czekają nieoczekiwane zwroty akcji, a wiele naszych decyzji może pchnąć opowieść na nowe tory. Każdy problem można też rozwiązać na kilka różnych sposobów (np. można wyciągnąć od kogoś informacje przekupstwem, zhakowaniem jego komputera, czy też użyciem brutalnej siły). Gracz ma też sporą dowolność w dobieraniu sojuszników i wyborze stron konfliktu (system reputacji). Wykonując kolejne misje, trafia w miejsca rozrzucone po całym świecie. Akcja toczy się m.in. w Stanach Zjednoczonych, Egipcie, Niemczech czy Antarktyce, przy czym zaprezentowany świat jest bardzo interaktywny, a zamieszkujące go postacie charakteryzują się różnym stylem zachowania, celami czy inteligencją. Postępowanie bohaterów niezależnych wynika nie tylko ze sposobu prowadzenia rozmowy z nimi, ale również ich wiedzy o naszych dotychczasowych poczynaniach.
Deus Ex: Invisible War oferuje rozbudowany system rozwoju głównego bohatera i całą gamę biowszczepów poprawiających jego parametry (m.in. pozwalających na widzenie przez ściany czy skakanie na wysokość 40 stóp, lub regenerujących obrażenia). Ponadto, gdy zawiodą wszystkie ciche i bezkrwawe sposoby na wyjście z sytuacji, można skorzystać z argumentu siły; mamy do dyspozycji m.in. ostrze energetyczne, granaty, strzelbę, karabin snajperski, wyrzutnię rakiet, pociski samonaprowadzające czy broń obezwładniającą. Gra oparta jest o silnik graficzny Unreal Warfare, co gwarantuje bardzo ładną, trójwymiarową oprawę oraz szczegółowe lokacje i modele postaci. Za odtworzenie fizyki odpowiada zaś zaawansowany silnik Havok, w dniu premiery gry uważany za najlepszy na rynku.
213
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:38:32 »
Cultures 2: The Gates of Asgard to kolejna część serii opowiadającej o poczynaniach cywilizacji wikingów. Poprzednio w Cultures: Discovery of Vinland nasi dzielni bohaterowie podbijali kontynent amerykański, tu zaś zaczynają rozszerzać swe wpływy na Europę i Środkowy Wschód. Przyczyną, dla której to robią jest wizja ich przywódcy, Bjarni, w której widział siebie i trzy tajemnicze postacie walczące z okropnym wężem zwanym Midgard. Jak się okazuje w miarę upływu gry, te postacie charakteryzują trzy nacje: Franków, Saracenów oraz Bizancjum. Celem Cultures 2 jest zjednoczenie wszystkich nacji, udanie się do Valhalli i przeciwstawienie się wężowi. Gra posada jeszcze ładniejszą grafikę niż w poprzedniej części (izometryczny widok akcji) oraz bardzo intuicyjny interfejs. Jej podstawowe atuty to rozbudowane drzewo technologiczne, specjalny system walki i dowodzenia oddziałami oraz szereg elementów cRPG znacznie urozmaicających rozgrywkę.
Ponad 40 budynków, które możemy ulepszać i rozbudowywać.
Ponad 50 artykułów i przedmiotów.
Ponad 25 prac i czynności, które wykonują nasi poddani.
Możliwość gry w trybie single i multiplayer.
214
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:37:46 »
Tony Hawk’s American Wasteland jest następną grą zręcznościową z serii, firmowanej nazwiskiem znanego amerykańskiego sportowca. System zabawy przypomina dwie odsłony Tony Hawk’s Underground, a akcję umiejscowiono tylko na terenie Los Angeles (obecność prawdziwych lokacji pokroju Hollywood itd.).
Włączając tryb fabularny wcielamy się w rolę prowincjonalnego chłopaka, który przybywa do największej kalifornijskiej metropolii, aby zostać mistrzem jazdy na deskorolce. Dowolnie konfigurujemy wygląd postaci nawet w trakcie rozgrywki, odwiedzając sklep z ciuchami, fryzjera etc. Naturalnie nie od razu uzyskujemy dostęp do całego obszaru Miasta Aniołów. Odkrywanie kolejnych przestrzeni odbywa się dzięki wykonywaniu rozmaitych zadań, zlecanych przez bohaterów niezależnych. Wśród tych ostatnich pojawiają się nie tylko zwykli mieszkańcy aglomeracji, ale również profesjonalni zawodnicy (na ich czele oczywiście tytułowy Tony Hawk, którego trzeba pokonać). Natomiast w przedostawaniu się do odległych punktów pomagają autobusy.
Oprócz przemieszczania się na deskorolce i wykonywania mnóstwa widowiskowych akrobacji, developerzy pozwolili nam na pokierowanie wyczynowym rowerem typu BMX. Ponadto oglądamy specjalny tryb rozgrywki, udostępniający lokacje z poprzednich części serii. Standardowo nie brakuje dynamicznej ścieżki muzycznej, a całość wieńczy opcja malowania graffiti własnego projektu na dowolnie wybranej ścianie.
215
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:37:04 »
Fabuła
Baldur's Gate: Enhanced Edition zabiera nas w podróż do fantastycznego uniwersum Zapomnianych Krain. W trakcie zabawy wcielamy się w sierotę wychowywaną przez przybranego ojca – Goriona – w bezpiecznych murach twierdzy Candlekeep. Kiedy warownia padła ofiarą ataku ze strony bandytów dowodzonych przez tajemniczego mężczyznę w zbroi, Gorion poniósł śmierć, a nasz podopieczny, będący głównym celem agresorów, został zmuszony do ucieczki w towarzystwie swojej przybranej siostry – Imoen. W ten sposób rozpoczyna się przygoda, podczas której bohater poznaje prawdę o swoim pochodzeniu i przeznaczeniu, przemierza rozmaite miejsca pełne niebezpieczeństw, a także spotyka barwne osobistości, z których wiele może dołączyć do jego drużyny
Obserwując akcję w widoku izometrycznym przemierzamy różnorodne lokacje, prowadzimy rozmowy z postaciami neutralnymi oraz wykonujemy zlecane przez nie zadania, a także walczymy z napotkanymi przeciwnikami. Starcia toczą się w czasie rzeczywistym, aczkolwiek w dowolnej chwili można skorzystać z aktywnej pauzy, by wydać polecenia poszczególnym członkom drużyny. Ta może liczyć maksymalnie sześć osób (łącznie z protagonistą), a tworzą ją napotykani po drodze bohaterowie, zróżnicowani pod kątem charakteru i specjalizacji (wśród nich znajdziemy między innymi magów, łotrzyków oraz wojowników). W miarę postępów herosi zdobywają punkty doświadczenia i awansują na kolejne poziomy, stopniowo rozwijając swój potencjał bojowy.
Warto odnotować, że w Baldur's Gate: Enhanced Edition pojawia się trójka herosów nieobecnych w oryginale, którzy mogą do nas dołączyć. Mowa o mnichu imieniem Rasaad yn Bashir, półorku Dornie Il Khanie i czarodziejce Neerze. Z każdą z nich powiązano nowe zadania, których wykonywanie pozwala nam odwiedzić niedostępne wcześniej rejony Wybrzeża Mieczy.
216
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:36:01 »
Deer Hunter 2005 to kolejna już edycja popularnej (szczególnie w USA) serii gier łowieckich, w których mamy za zadanie upolować tytułowego jelenia. Sterowana przez gracza postać porusza się po trójwymiarowym środowisku. Warto przy tym dodać, iż rozgrywka jest wyjątkowo realistyczna, a mapy stosunkowo duże przez, co samo odnalezienie zwierzyny wymaga poświęcenia co najmniej kilkunastu minut wolnego czasu.
Autorzy opisywanej części przygotowali kilka zróżnicowanych krajobrazów, wśród których można organizować polowania. Są to między innymi australijskie stepy, gęste lasy Kanady czy też tereny sąsiadujących z naszym państwem Niemiec. W trakcie eksploracji każdego z tych terytoriów gracz musi przede wszystkim wziąć pod uwagę warunki pogodowe. Do upolowania jest w sumie pięć różnych gatunków tytułowego jelenia. Warto również dodać, iż w edycji 2005 zwierzęta zachowują się bardziej realistycznie. Tyczy się to zarówno ich animacji, jak i generowanych przez moduł sztucznej inteligencji reakcji na poczynania gracza.
Arsenał dostępnych przedmiotów jest wyjątkowo rozbudowany i obejmuje wiele typów broni standardowej (pistolety, karabiny snajperskie, kusze) oraz białej, różnoraką amunicję (m.in. naboje usypiające), wyposażenie dodatkowe (GPS, radio itp.), a także kilka środków transportu, wśród których nie zabrakło tradycyjnego pojazdu terenowego i konia.
Na szczególną uwagę zasługuje rozbudowany multiplayer. Na jednej mapie może spotkać się maksymalnie dwunastu myśliwych (w sieci LAN lub Internecie). Ponadto w edycji 2005 po raz pierwszy pojawia się edytor plansz, dzięki któremu można zaplanować własne polowanie. Oprawa wizualna gry prezentuje zbliżony poziom do wersji 2004.
217
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:35:21 »
Buły „jedynki” (czego wynikiem jest niemożność zaimportowania do gry swojej postaci z pierwowzoru). Gracze wcielają się w postać ostatniego z rycerzy Jedi, weterana wojen Mandaloriańskich, który powraca z wygnania do Republiki, zniszczonej i zdewastowanej wojną pomiędzy rycerzami Jedi (reprezentującymi jasną i ciemną stronę mocy). W wyniku tego konfliktu rozwiązano Zakon rycerzy Jedi, a w galaktyce zapanował chaos. Jak łatwo się domyśleć, to przed naszym bohaterem zostaje postawione zadanie odrodzenia zakonu i przywrócenie dawnego porządku
Z racji tego, iż nasz Jedi od dawna przebywał na banicji, na początku rozgrywki nie dysponuje praktycznie żadnymi potężniejszymi mocami, a nawet nie posiada swojego miecza świetlnego. Rzecz jasna w trakcie gry na nowo zdobywa i rozszerza swoje „zapomnienie” umiejętności. Budowa nowej gry jest dokładnie taka sama jak oryginalnego Star Wars: Knights of the Old Republic. Co więcej wykorzystuje ona ten sam engine i rozwiązania technologiczne. Nie starano się na siłę wymyślać czegoś nowego, tylko do sprawdzonych już, i nieco usprawnionych, mechanizmów zaadaptowano nową, wielowątkową fabułę z licznymi zwrotami akcji i questami pobocznymi. Podobnie jak w części pierwszej przebieg akcji, poszczególne wydarzenia oraz jej zakończenia zależą od wcześniejszych decyzji i poczynań graczy.
Zarówno interfejs jak i system walki pozostały praktycznie niezmienione. Wprowadzono tylko niewielkie ulepszenia, jak np. dwie konfiguracje broni, pomiędzy którymi możemy się błyskawicznie przełączać w zależności od wrogów jakim musimy stawić czoła. W jednej chwili możemy też prowadzić maksymalnie trzy postacie (główny bohater + dwóch innych członków drużyny), aczkolwiek, wzorem KotOR 1, w drużynie może znajdować się ich więcej.
Podczas przygody zwiedzamy siedem światów, w tym Dantooine czy Telos. Spotykamy dawnych znajomych, m.in. Revana, T3-M4 i HK-47. Mamy też okazję zagrać w szereg znanych już mini gierek, w tym w Pazaaka, a nawet pilotować statek Ebon Hawk.
Podczas przygody zwiedzamy siedem światów, w tym Dantooine czy Telos. Spotykamy dawnych znajomych, m.in. Revana, T3-M4 i HK-47. Mamy też okazję zagrać w szereg znanych już mini gierek, w tym w Pazaaka, a nawet pilotować statek Ebon Hawk.
Jedną z większych zmian wprowadzonych w The Sith Lords są olbrzymie możliwości modyfikowania i konstruowania nowych przedmiotów z licznych podzespołów, m.in. otrzymywanych z rozkładania na czynniki pierwsze znalezionych rzeczy. Daje to graczom możliwość dopasowywania wykorzystanego ekwipunku do indywidualnych predyspozycji postaci, co wpływa na ich możliwości.
Pojawiają się tu również nowe klasy postaci „Prestige” (Sith Lord, Sith Marauder i Sith Assassin dla ciemnej strony mocy i Jedi Master, Jedi Watchman oraz Jedi Weapon Master dla jasnej strony mocy) oraz szereg nowych mocy Jedi, w tym: Dark Sider Rage, Battle Meditation, Force Sight (umiejętność widzenia przez ściany) i Force Clairvoyance (pozwalająca na zobaczenie części poziomów na których jeszcze nie byliśmy).
218
« dnia: Kwiecień 20, 2020, 00:33:52 »
Specjalny pakiet, w skład którego wchodzą dwie części znanej strategicznej serii firmy Pop Top Software - Tropico, a także dodatek do pierwszej z nich - Tropico: Rajska Wyspa.
W Tropico przenosimy się w lata 50, w których wcielając się w rolę karaibskiego dyktatora przejmujemy władzę na jednej z ubogich wysp fikcyjnego archipelagu. Podobnie jak w innych strategiach ekonomicznych, tak i w Tropico musimy wykazać się swoimi umiejętnościami w sprawowaniu władzy, przezwyciężyć ubóstwo, napięcia społeczne oraz inne trudności i zapewnić naszemu młodemu narodowi równomierny postęp. Więcej informacji na temat gry znajdziecie tutaj.
postęp. Więcej informacji na temat gry znajdziecie tutaj. Tropico: Paradise Island to oficjalny dodatek do strategii ekonomicznej - Tropico - firmy Pop Top Software. Gracz ponownie ma okazję stać się dyktatorem małej wysepki położonej gdzieś na Karaibach, żyć w wirtualnym dobrobycie i wykorzystywać swoich podanych. Dodatek wprowadza do gry ponad 20 nowych scenariuszy, szereg nowych budynków (m.in. Army Base, Colonial Fort, Marina i El Presidente’s Childhood Home), nowe atrakcje dla turystów (tennis courts, beach villas), a także nowe rodzaje turystów, tj. Eco-Tourist oraz Spring Break Tourist. Ponadto nasza wysepka będzie nawiedzana przez liczne nieprzyjazne zjawiska meteorologiczne, typu: porywiste tropikalne burze i huragany, a my jako dyktator, zyskamy więcej atrybutów, dzięki którym będziemy mogli manipulować ludźmi. Rozgrywkę będzie nam umilać nastrojowa latynoska muzyka. Więcej informacji na temat gry znajdziecie tutaj.
W Tropico 2: Zatoka Piratów mamy okazję zostać prawdziwym władcą mórz południowych z okresu XVII wieku. W przeciwieństwie do pierwszej części gry, gdzie jako totalitarny władca gospodarowaliśmy zasobami małej wyspy, teraz jako król piratów zarządzamy bazą wypadową, ukrytą na jednej z wysp archipelagu. Gra oparta jest o ten sam silnik graficzny, który wykorzystano w oryginalnym Tropico, jednakże poddano go wielu udoskonaleniom i modyfikacjom. Natomiast ekonomia rozgrywki odwróciła się o 180 stopni. O ile w Tropico mogliśmy sprzedać to co wyprodukowaliśmy na swojej wyspie, to w Zatoce Piratów zabieramy i wykorzystujemy dobra zrabowane innym – głównie chodzi tu o statki kupieckie. Porywamy również zakładników, których możemy wykorzystać jako siłę roboczą lub zażądać wysokiego okupu od rodziny. Więcej informacji na temat gry znajdziecie tutaj.
219
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 23:01:34 »
Rush Hour to pierwsze, oficjalne rozszerzenie do cieszącego się niezwykle dużą popularnością wśród graczy symulatora budowania miasta - Sim City 4. „Godziny szczytu” to przede wszystkim szereg nowych elementów, które pozwolą wirtualnemu burmistrzowi na usprawnienie sieci komunikacyjnej znajdującego się pod jego opieką miasta.
Do dyspozycji gracza oddana została cała masa nowych narzędzi pozwalających śledzić natężenie ruchu i dynamicznie reagować na pojawiające się problemy w postaci korkujących się ulic, katastrof komunikacyjnych, itp. Jednym z nich jest tzw. „route query” pozwalający śledzić ścieżkę i sposób w jaki nasi podopieczni podróżują do jakiegoś punktu docelowego.
Ponadto dzięki temu dodatkowi gracz może przejąć kontrolę nad dowolnym pojazdem (tryb misji), czy to samochodem czy śmigłowcem, i pokierować jego działaniami tak by skuteczniej usunąć skutki katastrofy czy też zapobiec przestępstwu. Przykładowo klikając na pojeździe patrolowym policji otrzymamy zadanie wyśledzenia złodzieja samochodowego, a po kliknięciu na wóz strażacki jadący do pożaru otrzymamy zadanie pokierowania go do owego pożaru najkrótszą drogą. Po pozytywnym zakończeniu przydzielonej nam misji (np. wyśledzeniu przestępcy) możemy oczywiście liczyć na odpowiednią nagrodę zależną od typu zadania, które wykonywaliśmy. Autorzy gry poszli nawet nieco dalej i umożliwili graczowi wcielenie się w rolę przestępcy chcącego umknąć przed prawem. W tym przypadku satysfakcję z pozytywnego zakończenia misji psuje jednak nieco fakt, iż w zarządzanym przez gracza mieście wzrasta współczynnik przestępczości, a nie jest to niestety efekt pożądany - należy więc podchodzić do tego typu misji bardzo ostrożnie.
t to niestety efekt pożądany - należy więc podchodzić do tego typu misji bardzo ostrożnie. W stosunku do podstawowej wersji gry powiększona została ilość różnego rodzaju środków transportu, z których mogą korzystać obywatele naszej metropolii w swoich codziennych podróżach. Teraz mogą oni korzystać z promów, napowietrznych linii kolejowych, ulic jednokierunkowych, itp. Nowe katastrofy, które mogą nawiedzić naszą metropolię. W większości przypadków powiązane one są z nadmiernym lub nieprawidłowym ruchem pojazdów: wypadki samochodowe, katastrofy lotnicze, itp. Cztery nowe „style” pozwalające na zmianę wyglądu naszego miasta: Chicago końca XIX wieku, Houston – lata dziewięćdziesiąte XX wieku, Nowy Jork począwszy od roku 1940 oraz współczesna Europa. Ponad sto nowych obiektów: porty wodne, lądowiska dla helikopterów, estakady, historyczne stacje kolejowe, typowo amerykańskie oznaczenia dróg, europejskie atrakcje turystyczne i wiele innych.
220
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 23:01:00 »
„Splinter Cell: Chaos Theory” to już trzecia odsłona bestsellerowej serii bazującej na pomysłach rodem z książek autorstwa Toma Clancyego. Ponownie gracze wcielają się w postać Sama Fishera - specjalistę z „grupy cieni” wchodzącej w skład tajnej agencji NSA (National Security Agency), która jest wysyłana tylko do najbardziej zagadkowych zadań związanych z polityką Stanów Zjednoczonych. Akcja gry nadal jest przedstawiona z perspektywy trzeciej osoby.
Akcja toczy się w 2008 roku. Świat obiegają wieści o bardzo dziwnych wydarzeniach. Gigantyczne awarie sieci energetycznej, sabotaż na giełdach papierów wartościowych oraz włamania do międzynarodowych systemów obronnych. Narasta niepewność, a polityka państw staje się coraz mniej stabilna. Japonia tworzy specjalną siatkę szpiegowską. Okoliczne państwa nie kryją oburzenia. Narastają spory. Stany Zjednoczone chcą uregulować napięcie, ale niefortunnie pogarszają sytuację. Komunistyczna Korea Północna chce wykorzystać sytuację, aby wyeliminować swoich oponentów na południu. Coraz częściej wspomina o przygotowaniach do wojny...
Sam Fisher zostaje wysłany na obce terytoria do powstrzymania dalszego rozwoju wypadków. Misje obejmują m.in. kradzieże tajnych danych, zabójstwa niebezpiecznych osób oraz ich porwania. To, w jaki sposób zostaną wykonane zależy tylko od gracza. Nowością jest ich całkowita niepewność oraz nieliniowy przebieg. Ponadto pojawią się opcjonalne zadania, które gracz może wykonać przy okazji, ale nie są obowiązkowe. Dodatkowo grę można ukończyć we współpracy z innym graczem w trybie cooperative. Pojawią się także wszystkie tryby rozgrywki dla wielu graczy znane ze „Splinter Cell: Pandora Tomorrow”.
W kwestii samego przebiegu rozgrywki wprowadzono wiele nowych rozwiązań. Innowacją są nowe techniki walki na bliską odległość. Zróżnicowane metody walki nożem oraz szybkie chwyty obezwładniające nie raz pozwolą na szybsze usunięcie wielu przeciwników. Udostępniono także wiele nowych sposobów na chowanie się przed znajdującymi się tuż obok oponentami, które ułatwią wyjście z opresji. Do dyspozycji gracza oddano nowoczesne bronie i gadżety rodem z laboratoriów wojskowych.
221
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 23:00:30 »
Sequel znakomitej gry akcji/TPP z 2003 roku, która pozwalała nam wcielić się w Sama Fishera - tajnego agenta, członka grupy nazywanej „Third Echelon”, jaka wchodzi w skład NSA (National Security Agency). Splinter Cell: Pandora Tomorrow, zamiast terenów zurbanizowanych znanych z pierwowzoru, przenosi graczy w tropikalny region Indonezji. Do wykonania dostajemy szereg skomplikowanych misji, wśród których należy wymienić chociażby dostanie się do bazy okrętów podwodnych przeciwnika w celu jej wysadzenia, czy zinfiltrowanie wioski zamieszkałej przez tamtejszych osadników, by wynieść z niej różnorodne przedmioty. Owe zadania należy wykonywać praktycznie bez ujawniania się, gdyż to oznacza wezwanie posiłków przez wroga i spore zagrożenie życia naszego agenta.
Jak przystało na sequel z prawdziwego zdarzenia, Pandora Tomorrow została oparta o zmodyfikowany silnik znany z oryginalnego Splinter Cella. Dopracowano i tak świetny system dynamicznego cieniowania, pojawiło się mnóstwo nowych animacji, przeciwników, obiektów, modeli, etc. Do tego dochodzi także nowa, klimatyczna ścieżka dźwiękowa świetnie pasująca do działań w tropikach. Nie zapomniano także o nowych ruchach Sama, pozwalających mu pozostać niewykrywalnym praktycznie do końca trwania danego scenariusza.
Omawiany tytuł jest również pierwszą grą akcji z elementami skradanki (tzw. „stealth”), która oferuje graczom rywalizację w trybie rozgrywki wieloosobowej. Po wybraniu stosownej opcji, wcielamy się wówczas w jednego z członków oddziału agentów NSA (już bez Sama Fishera), tj. „Shadow Nets” (widok TPP), bądź też w najemnika (widok FPP). Zmagania prowadzone są w kilku standardowych opcjach (np. cooperative czy death match) – w pełni jednak pokazują współpracę zespołową tajnych oddziałów do zadań specjalnych.
222
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:59:47 »
Tom Clancy's Splinter Cell to gra akcji inspirowana twórczością Toma Clancyego oraz książkami z serii NetForce opowiadającymi o cyberterroryzmie, tajnych agencjach rządowych i zadaniach wykonywanych na ich zlecenie. W odróżnieniu od wielu poprzednich gier z serii Tom Clancy's, gdzie główny nacisk położono na dowodzenie oddziałem i rozgrywkę zespołową, Splinter Cell to gra skupiająca się wokół jednej postaci. Gracz staje się tajnym agentem (Sam Fisher), członkiem jednej z tzw. „grup cieni” nazwanej „Third Echelon”, wchodzącej w skład NSA (National Security Agency). Na wykonanie czeka czternaście ultra-tajnych zadań polegających najczęściej na likwidacji wyjątkowo niebezpiecznych wrogów, niszczeniu dokumentów i tajnych instalacji. Autorzy oddali do dyspozycji grających asortyment trzynastu broni, jednak w Splinter Cell najważniejsza jest nie siła ognia, lecz sztuka infiltracji, to tzw. „stealth-action game”. Oprawa graficzna gry wykonana została przy użyciu najdoskonalszego obecnie, trójwymiarowego silnika graficznego Unreala. Akcja przedstawiona jest z perspektywy trzeciej osoby.
223
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:59:07 »
Specjalne wydanie jednej z najlepszych gier futbolowych przygotowane przez EA Sports na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2002 w Japonii i Korei. Praktycznie w całości gra oparta jest o wcześniejszą wersję, zatytułowaną FIFA 2002: Road to the World Cup, w której mogliśmy uczestniczyć w eliminacjach do tej najbardziej prestiżowej imprezy sportowej. FIFA, jako jedyna gra z tego gatunku posiada licencję Mistrzostw Świata, dzięki czemu zobaczymy w niej wszystkie drużyny narodowe, które wezmą udział w mistrzostwach oraz kilka dodatkowych, m.in. zespoły: Holandii, Norwegii, Szkocji, Austrii, Grecji, Izraela, Szwajcarii, Finlandii, Australii i Czech.
Głównymi zmianami jakie wprowadzono względem wersji podstawowej jest uwzględnienie rzeczywistych miejsc (stadionów) gdzie będą rozgrywane mecze, poprawa sterowania oraz wprowadzenie reakcji publiczności na osiągane przez naszą drużynę sukcesy. Grę przygotowano specjalnie pod kątem mistrzostw, wprowadzając oficjalne symbole, znaki i maskotki obowiązujące na World Cup 2002. Tocząc rozgrywki na tak egzotycznych stadionach jak Suwon, Daegu czy Daejon (na których Polska reprezentacja zmierzy się z USA, Koreą i Portugalią), możemy poczuć rzeczywiste emocje towarzyszące Mistrzostwom Świata i poprowadzić swój zespół do zwycięstwa
224
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:58:26 »
Doom 3 to osadzona w konwencji science fiction strzelanina FPP, będąca trzecią pełnoprawną odsłoną legendarnej serii gier, która w połowie lat 90. ubiegłego wieku wyznaczyła nowe standardy w rozwoju swojego gatunku. Za powstanie „trójki” odpowiedzialni są ponownie deweloperzy ze studia id Software, na czele z Johnem i Adrianem Carmackiem. W zespole zabrakło jednak jednego ze współtwórców marki – Johna Romero, który na skutek różnicy zdań opuścił kolegów niedługo po wydaniu Quake’a, zakładając równie zasłużone dla branży studio Ion Storm.
Fabuła
Pod względem fabularnym, Doom 3 opowiada podobną historię jak wydany w 1993 roku pierwowzór serii, choć na potrzeby gry została ona dość wyraźnie rozbudowana. W jej przygotowaniu udział wziął zaś Matthew Costello – czyli człowiek, który odpowiadał wcześniej za fabułę takich tytułów, jak The 7th Guest i 11th Hour. Akcja gry toczy się w roku 2145 na Marsie, w rozległym ośrodku badawczym znanej z poprzednich odsłon cyklu korporacji UAC (tzn. Union Aerospace Corporation). Firma ta pierwotnie zajmowała się wyłącznie eksploracją kosmosu i rozwojem biotechnologii, jednak po odkryciu szczątków zaawansowanej, obcej cywilizacji, poszerzyła swą działalność o archeologię.
Podczas zabawy wcielamy się w postać byłego żołnierza piechoty morskiej, który właśnie rozpoczyna pracę dla korporacji UAC w charakterze ochroniarza. Wkrótce po przybyciu, nasz protagonista otrzymuje zadanie odszukania naukowca, który zaginął bez wieści w drodze do jednego z laboratoriów. Tuż po jego odnalezieniu, w placówce zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a kontakt z dowództwem zostaje całkowicie zerwany. Okazuje się, że podczas badań nad możliwością teleportacji naukowcy przez przypadek otworzyli przejście do innego wymiaru, przez które do bazy przedostały się hordy demonów nie z tego świata. Zdany wyłącznie na siebie bohater wyrusza do walki z potworami, starając się przetrwać do czasu dotarcia posiłków i zamknąć przypadkowo otwarty portal do piekła.
Mechanika
Mechanika rozgrywki trzeciego Dooma dość wyraźnie różni się od nastawionych wyłącznie na szybką akcję poprzedniczek. Choć mamy tu do czynienia z dość klasyczną w swych założeniach strzelaniną FPS, całość wzbogacona została niezwykle mrocznym klimatem i licznymi elementami rodem z filmów grozy, a także rozbudowaną warstwą fabularną, która jest czymś więcej niż tylko serią przerywników pomiędzy kolejnymi misjami. W ten właśnie sposób twórcy gry starali się połączyć najlepsze cechy poprzednich odsłon serii z elementami takich produkcji, jak System Shock 2 czy Clive Barker’s Undying. Po raz pierwszy w historii cyklu, w grze mamy też możliwość prowadzenia dialogów z postaciami niezależnymi, dzięki czemu zdobywamy istotne informacje, a także przydatne elementy ekwipunku.
Sednem zabawy pozostała jednak walka z licznymi grupkami przeciwników o odmiennych stylach walki, dzielących się na dwie grupy: demony oraz opętanych przez nie ludzi-zombie. Podczas walki z nimi nasz protagonista czyni użytek z arsenału dziesięciu śmiercionośnych broni, wśród których znalazły się zarówno te bardziej konwencjonalne – pokroju strzelb, karabinów maszynowych oraz granatów – jak i nieco bardziej futurystyczne w postaci eksperymentalnego działka plazmowego czy (znanych z poprzednich odsłon serii) piły tarczowej i potężnego BFG 9000. Na wyposażeniu gracza znajduje się także podręczny PDA, służący do czytania maili, odtwarzania materiałów wideo oraz uzyskiwaniu dostępu do zamkniętych części kompleksu. W niektórych etapach zmuszeni jesteśmy także do korzystania z latarki, co wyklucza jednoczesne użycie broni, narażając nas na spore niebezpieczeństwo.
Tryby gry
Mimo że Doom 3 to produkcja ukierunkowana przede wszystkim na rozgrywkę jednoosobową, autorzy nie zapomnieli jednak o jednym z kluczowych elementów serii, jakim jest możliwość zabawy w trybie multiplayer. Do dyspozycji graczy oddano cztery klasyczne warianty rozgrywki, wśród których znalazł się Deathmatch pojedynczy i drużynowy, tryb „Last Man Standing” oraz Tournament. W rywalizacji przez Internet lub w sieci lokalnej udział może wziąć jednocześnie do czterech graczy. Dodatkowo w wersji na konsolę Xbox znalazł się tryb kooperacyjny, pozwalający na przejście kampanii fabularnej do spółki z drugim graczem.
Kwestie techniczne
Doom 3 to pierwsza gra wykorzystująca kolejną generację autorskiego silnika id Tech 4, którego głównym twórcą był sam John Carmack. Jedną z cech wyróżniających wspomniany engine jest zastosowana po raz pierwszy w grze wideo możliwość generowania cieni oraz efektów świetlnych w czasie rzeczywistym. Pod względem oprawy trzeci Doom postawił więc poprzeczkę niezwykle wysoko, wykorzystując do maksimum możliwości ówczesnego sprzętu i oferując bardzo szczegółową oprawę wizualną. Niemniej ważnym elementem gry jest także zrealizowana w systemie Dolby Digital 5.1 warstwa dźwiękowa, która potęguje panujący podczas rozgrywki klimat grozy.
225
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:57:41 »
Resurrection of Evil to pierwsze oficjalne rozszerzenie do gry Doom 3, przygotowane przez studio Nerve Software oraz id Software (w roli konsultanta). Jak się okazuje, śmierć Cyberdemona oraz zniszczenie portalu prowadzącego do Piekła nie rozwiązało problemów w zlokalizowanej na Marsie bazie Union Aerospace Corporation. Gracz wcielając się w rolę bezimiennego komandosa odzianego w zieloną zbroję po raz kolejny będzie musiał rozwiązać problem ataku hordy potworów, zabijając głównego sprawcę całego zamieszania, Malcolma Betrugera.
Gra oferuje zupełnie nowe poziomy, kilku premierowych przeciwników oraz dwa odjazdowe środki do eksterminacji wrogiej menażerii: klasyczną strzelbę (dwururkę) i broń umożliwiającą kontrolę nad rozrzuconymi tu i ówdzie przedmiotami, zwaną Ionized Plasma Levitator, lub popularnie The Grabber. W podręcznym arsenale znalazło się też miejsce dla starożytnego artefaktu, oferującego spowolnienie czasu, zwiększającego zadawane obrażenia pięściami oraz dającego chwilową nieśmiertelność.
Bestiariusz powiększył się o następujące potwory: Bruiser – półmechaniczna istota, podobna do Mancubusa; Vulgar – klon Impa, szybszy od swego piekielnego kuzyna i bardziej śmiercionośny; The Forgotten – latające czaszki, będące nawiązaniem do Lost Souli z oryginalnego Dooma i wreszcie trzech Łowców (Hunters), pełniących charakter mini-bossów.
Programiści z Nerve Software dokonali również niewielkich modyfikacji trybu multiplayer. W rozgrywkach może wziąć udział teraz nawet osiem osób, ponadto dołączono cztery premierowe mapy: dwie rozgrywające się w Piekle, jedną w ruinach starożytnej, marsjańskiej cywilizacji oraz jedną w bazie.
Strony: 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 19
Pokaż wiadomości
