Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Wiadomości - Articz
256
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:30:57 »
Oficjalna gra sportowa Igrzysk Olimpijskich w Atenach, która została przygotowana przez International Sports Multimedia w kooperacji z Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim.
W grze zawarto aż siedem olimpijskich aren, wiernie odwzorowanych na podstawie fotografii oraz planów architektonicznych. Wśród obiektów znalazły się nie tylko specjalnie przygotowane na potrzeby Olimpiady budowle, ale również antyczny stadion Panathinaiko, gdzie odbywały się konkurencje strzeleckie. Program umożliwia jednoczesną zabawę aż czterem osobom w następujących dyscyplinach lekkoatletycznych: skok wzwyż, skok w dal, trójskok, rzut dyskiem, rzut młotem, rzut oszczepem i skok o tyczce. Do tego dochodzi kilka konkurencji biegowych (w tym dwie przez przeszkody) oraz dziesięciobój. Zadowoleni powinni być także amatorzy pływania, którym oddano biegi na czterech różnych dystansach. Bogactwo dyscyplin uzupełniają strzelectwo, podnoszenie ciężarów, łucznictwo, jazda na koniu przez przeszkody i gimnastyka artystyczna.
Najważniejszą rzeczą związaną z tego typu grami jest intuicyjne i nie sprawiające kłopotów sterowanie. Przy takiej ilości dyscyplin, autorom gry udało uniknąć udziwnionych schematów i zaproponować rozwiązania, które można w łatwy i szybki sposób opanować. Niestety, momentami nie obejdzie się bez tradycyjnego katowania klawiszy, które pojawia się w kilku konkurencjach i decyduje o szybkości poruszania się naszego zawodnika. Od strony audiowizualnej Athens 2004 jest praktycznie bez zarzutu. Spodobać mogą się zwłaszcza dopracowane sylwetki sportowców i realistyczny model ich ruchu.
257
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:30:23 »
Fabuła
Pod względem fabularnym, Doom 3 opowiada podobną historię jak wydany w 1993 roku pierwowzór serii, choć na potrzeby gry została ona dość wyraźnie rozbudowana. W jej przygotowaniu udział wziął zaś Matthew Costello – czyli człowiek, który odpowiadał wcześniej za fabułę takich tytułów, jak The 7th Guest i 11th Hour. Akcja gry toczy się w roku 2145 na Marsie, w rozległym ośrodku badawczym znanej z poprzednich odsłon cyklu korporacji UAC (tzn. Union Aerospace Corporation). Firma ta pierwotnie zajmowała się wyłącznie eksploracją kosmosu i rozwojem biotechnologii, jednak po odkryciu szczątków zaawansowanej, obcej cywilizacji, poszerzyła swą działalność o archeologię.
Podczas zabawy wcielamy się w postać byłego żołnierza piechoty morskiej, który właśnie rozpoczyna pracę dla korporacji UAC w charakterze ochroniarza. Wkrótce po przybyciu, nasz protagonista otrzymuje zadanie odszukania naukowca, który zaginął bez wieści w drodze do jednego z laboratoriów. Tuż po jego odnalezieniu, w placówce zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a kontakt z dowództwem zostaje całkowicie zerwany. Okazuje się, że podczas badań nad możliwością teleportacji naukowcy przez przypadek otworzyli przejście do innego wymiaru, przez które do bazy przedostały się hordy demonów nie z tego świata. Zdany wyłącznie na siebie bohater wyrusza do walki z potworami, starając się przetrwać do czasu dotarcia posiłków i zamknąć przypadkowo otwarty portal do piekła
Mechanika
Mechanika rozgrywki trzeciego Dooma dość wyraźnie różni się od nastawionych wyłącznie na szybką akcję poprzedniczek. Choć mamy tu do czynienia z dość klasyczną w swych założeniach strzelaniną FPS, całość wzbogacona została niezwykle mrocznym klimatem i licznymi elementami rodem z filmów grozy, a także rozbudowaną warstwą fabularną, która jest czymś więcej niż tylko serią przerywników pomiędzy kolejnymi misjami. W ten właśnie sposób twórcy gry starali się połączyć najlepsze cechy poprzednich odsłon serii z elementami takich produkcji, jak System Shock 2 czy Clive Barker’s Undying. Po raz pierwszy w historii cyklu, w grze mamy też możliwość prowadzenia dialogów z postaciami niezależnymi, dzięki czemu zdobywamy istotne informacje, a także przydatne elementy ekwipunku.
Sednem zabawy pozostała jednak walka z licznymi grupkami przeciwników o odmiennych stylach walki, dzielących się na dwie grupy: demony oraz opętanych przez nie ludzi-zombie. Podczas walki z nimi nasz protagonista czyni użytek z arsenału dziesięciu śmiercionośnych broni, wśród których znalazły się zarówno te bardziej konwencjonalne – pokroju strzelb, karabinów maszynowych oraz granatów – jak i nieco bardziej futurystyczne w postaci eksperymentalnego działka plazmowego czy (znanych z poprzednich odsłon serii) piły tarczowej i potężnego BFG 9000. Na wyposażeniu gracza znajduje się także podręczny PDA, służący do czytania maili, odtwarzania materiałów wideo oraz uzyskiwaniu dostępu do zamkniętych części kompleksu. W niektórych etapach zmuszeni jesteśmy także do korzystania z latarki, co wyklucza jednoczesne użycie broni, narażając nas na spore niebezpieczeństwo.
Tryby gry
Mimo że Doom 3 to produkcja ukierunkowana przede wszystkim na rozgrywkę jednoosobową, autorzy nie zapomnieli jednak o jednym z kluczowych elementów serii, jakim jest możliwość zabawy w trybie multiplayer. Do dyspozycji graczy oddano cztery klasyczne warianty rozgrywki, wśród których znalazł się Deathmatch pojedynczy i drużynowy, tryb „Last Man Standing” oraz Tournament. W rywalizacji przez Internet lub w sieci lokalnej udział może wziąć jednocześnie do czterech graczy. Dodatkowo w wersji na konsolę Xbox znalazł się tryb kooperacyjny, pozwalający na przejście kampanii fabularnej do spółki z drugim graczem.
259
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:29:10 »
Trzecia, i jak twierdzą autorzy, najbardziej ambitna część uznanego cyklu horrorów Silent Hill. Pod wieloma względami różni się ona od poprzedniczek, zarówno, jeżeli chodzi o jakość wykonania jak i złożoność fabuły. Podstawową rzeczą odróżniającą trzeciego Silent Hilla od dwójki i jedynki, jest postać głównego bohatera. Poprzednio gracz kierował poczynaniami mężczyzn w wieku około 30 lat, tym razem ma okazję pokierować ruchami 17-letniej dziewczyny o imieniu Heather.
Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy nasza bohaterka nagle uwięziona zostaje w mrocznym i nieprzyjaznym świecie – w jednej chwili znajdowała się w zwyczajnym centrum handlowym, a w następnej w alternatywnej i niezwykle niebezpiecznej rzeczywistości, pełnej śmiercionośnych kreatur rodem z najstraszniejszego horroru. W czasie gry poruszamy się po dwóch głównych obszarach, na początku w mieście, w którym mieszka Heather wraz z ojcem, a następnie w tytułowym miasteczku Silent Hill, naturalnie zgodnie z tradycją serii wszystko w dwóch wersjach, tej normalnej, rzeczywistej i tej potwornej, wyimaginowanej. Stopniowo krok po kroku rozwiązujemy zagadkę kryjącą się za owym potwornym światem oraz tajemniczym kultem i jego dążeniem do wskrzeszenia dawnego, okrutnego boga
Na początku rozgrywki użytkownik może ustawić 3 stopnie trudności zagadek i 3 stopnie trudności akcji, przy czym globalnie Silent Hill 3 zorientowany jest bardziej na wartka akcję, niż to miało miejsce w dotychczasowych edycjach serii. Pociągnęło to za sobą dość istotną zmianę, jaką niewątpliwie jest sporych rozmiarów arsenał broni (oczywiście biorąc pod uwagę to, z czym mieliśmy do czynienia w SH1 i 2). Tym razem w walce w obronie własnego życia wykorzystujemy takie bronie jak: pistolet, shotgun, Uzi, czy katana i stalowa rurka. Zwiększyła się również ilość i różnorodność przeciwników, jakich spotykamy w swej przygodzie.
Tym, co w głównej mierze przyczyniło się do sukcesu wszystkich części Silent Hill był niezwykły klimat, który doskonale budowała znakomita konstrukcja lokacji, sposób wykonania modeli, trójwymiarowa grafika, dobra praca kamery oraz niezwykle sugestywny dźwięk i oprawa muzyczna. W trójce nie pominięto tych newralgicznych aspektów świadczących o atrakcyjności gry i starano się je jeszcze bardziej dopracować (poprawiono animacje i modele postaci, itd.). Interfejs i system sterowania nie zmienił się szczególnie od czasów Silent Hill 2 i nadal odznacza się prostotą obsługi i dużą wszechstronnością.
260
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:28:06 »
Kolejna część bardzo popularnej serii symulacji jazdy na deskorolce, sygnowanej nazwiskiem słynnej gwiazdy tego sportu – Tony’ego Hawka. Warto przy okazji zaznaczyć, że pierwsza część Tony Hawk Underground, w odróżnieniu od poprzedniczek: Tony Hawk's Pro Skater 4, 3, 2, nie została wydana na komputerach klasy PC, ku rozgoryczeniu użytkowników tychże maszyn.
W trybie gry „Story Mode” gracz ma okazję stać się członkiem drużyny Tony Hawk, która zmierzy się z zespołem Bama Margera w szeregu turniejów znanych pod nazwą World Destruction Tour. Tym samym producenci ze studia Neversoft wprowadzili do serii unikalną możliwość konfrontacji team vs team. Na samym początku rozgrywki można stworzyć swojego własnego bohatera od podstaw i sterować nim podczas wykonywania przeróżnych karkołomnych ewolucji, a ponadto, co stanowi kolejną nowość, istnieje możliwość natychmiastowego przełączenia się na kontrolę innego skatera. W sumie w THU2 mamy ich aż dwudziestu, w tym samego Bam Margera, Mike’a Vallely oraz Tony’ego Hawka. Zmagania mają miejsce w dużych i znanych miastach położonych na całym świecie, w tym w Hiszpanii, Niemczech czy w Rosji. Prócz trybu „Story Mode”, autorzy umożliwili graczom rozgrywkę w trybie „Classic Mode”, gdzie niczym w Tony Hawk Pro Skater 2 lub 3, możemy po prostu wykonać na czas przeszło 100 misji (m.in.: S-K-A-T-E, Secret Tape, High Score) podzielonych na 15 poziomów.
Autorzy cyklu postarali się o zwiększenie możliwości akrobatycznych skaterów, a co za tym idzie uproszczenie kontroli, dzięki czemu teraz można wykonywać jeszcze bardziej widowiskowe wyczyny, jak choćby skok z drapacza chmur, rzecz jasna z jednoczesnym kręceniem młynków, itp. Sporą nowością w kwestii sterowania jest specjalny tryb „Focus Control”, który działa na zasadzie podobnej do tego znanego z gry Max Payne, tj. „Bullet-Time”. Możemy więc zwolnić upływ czasu i wykonać takie ewolucje o jakich nawet nie marzyliśmy w poprzednich odsłonach Tony’ego Hawka. Grę zaopatrzono również w szereg narzędzi umożliwiających modyfikowanie jej poszczególnych elementów i tworzenie nowych. Mowa tu miedzy innymi możliwości zaprojektowania parku skaterskiego (Create-A-Park), tricku, czy też własnego graffiti i loga „Create-A-Graphic”, które namalujemy na przykład na ścianie budynku bądź jako nalepimy jako naklejkę na szybę.
261
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:27:24 »
Alternatywny przebieg historii: Rosjanie wygrywają zimna wojnę i przystępują do ataku na Nowy Jork. Zaskoczeni amerykanie próbują się bronić, ale brak przygotowań na tego typu atak w rezultacie doprowadza do przejęcia ważniejszych ośrodków władzy przez Rosjan. W takich warunkach w różnych miejscach w kraju powstają bojówki partyzanckie, które stawiają czynny opór okupantom. Jak się okazuje za przykładem historii z „Freedom Fighters”, bojownikami o wolność zostają także zupełnie przypadkowe osoby...
Nazywasz się Christopher Stone i jesteś zwykłym robotnikiem. Zupełnie przypadkiem musisz walczyć o swoje życie i ratować niewinnych ludzi. Wychodzi przy tym, ze wykazujesz się spora charyzmą i zdolnościami przywódczymi. Szybko się uczysz, także władania bronią palna. „Freedom Fighters” to taktyczna strzelanina, w której przyjdzie nam dowodzić ekipą partyzantów w walkach o strategiczne miejsca Nowego Jorku oraz o ważnych dla rozwoju przyszłych wypadków ludzi.
Ciekawie prezentuje się proces przemiany naszego bohatera – po kolejnych misjach działa coraz bardziej profesjonalnie, inaczej wygląda, na ciele pojawiają się szramy itp. Nasz bohater podnosi z każda misja poziom swej charyzmy, a dzięki jej wzrostowi łatwiej nam podczas walk werbować ochotników. Możemy dowodzić maksymalnie 12-osobowym oddziałem. System wydawania komend jest bardzo dobrze przemyślany i dobrze został także „obłożony” na padzie. Możemy wydawać polecenia całej grupie, jak i pojedynczym jej członkom. Nas podopieczni (podobnie jak i przeciwnicy) mogą pochwalić się dosyć wysokim poziomem sztucznej inteligencji – dobrze asekurują wskazany przez nas teren, potrafią solidnie nas wesprzeć, udanie wykorzystują zasłony terenowe.
Dość pokaźny jest arsenał broni, choć z wyłączeniem klucza francuskiego – raczej niczym nowym nie zaskakuje; są koktajle mołotowa, różne odmiany karabinów, wyrzutnie rakiet itp. Silnik graficzny to nieco poprawiony „Glacier” znany z „Hitman 2”. Nowy Jork wygląda sugestywnie, a postaciom tez nie można odmówić solidnego wykończenia. Tekstury starają się nie powtarzać zbyt często, tak wiec w sumie mamy do czynienia z gra dobrze opracowana graficznie.
262
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:26:54 »
Masz szansę zostać dowódcą kilkuosobowej elitarnej drużyny wybranej z 10 członków jednostki specjalnej Policji miasta Los Angeles. W trakcie dramatycznych akcji uwalniania zakładników, ryzykownych szturmów na zabarykadowanych przestępców i ochraniania VIP'ów zawsze przyświecać Ci będzie jeden cel - ochronić niewinnych. Do obowiązków dowódcy należy również wyposażenie jednostki w sprzęt i broń, wyznaczenie stanowisk, podzielenie ludzi na dwie dwuosobowe grupy i dowodzenie całą akcją od początku do samego końca. Oprócz realizacji zadań taktycznych gracz sam również bierze udział w misji prowadząc swoich ludzi, identyfikując i wybierając cele, atakując i decydując, w jaki sposób poradzić sobie z każdą napotkaną sytuacją. Do twojej dyspozycji oddano najnowocześniejszy sprzęt i broń i najlepszych ludzi - wykorzystaj ich dobrze...
Nowa edycja gry SWAT 3D Elite Edition wzbogaca wersję podstawową o sześć nowych misji, tryb gry wieloosobowej, poprawiony sposób sterowania oraz nowe lokacje jak prywatna rezydencja w Beverly Hills oraz drapacz chmur Century City.
263
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:26:20 »
Nowa odsłona popularnej serii przedstawiającej wyścigi NASCAR. W związku z tym, iż poprzednia część NASCAR Racing 2002 Season spotkała się z bardzo entuzjastycznym przyjęciem, gracze zgodnie ogłosili, że jest to godny następca znakomitego NASCAR 4, programiści z zespołu Papyrus postawili sobie za cel, ponownie mile zaskoczyć fanów NASCARa. W związku z tym nie znajdziemy tu żadnej składowej części gry, która nie zostałaby udoskonalona, ulepszona, czy przeprojektowana, począwszy od A.I. komputerowych kierowców, a skończywszy na modelu fizycznym, silniku graficznym i dźwięku.
Jeżeli chodzi o grafikę to autorzy zastosowali tekstury w wyższej rozdzielczości, pracowali nad poprawą cieniowania, efektu environment mapping (mapowanie środowiskowe) i odbić słonecznych. Dopracowywali też modele samochodów, wygląd nieba i horyzontu, mechaników w pit-stopie i jeszcze wiele innych rzeczy, które wpływają na zwiększenie doznań wizualnych graczy (oraz wymagania sprzętowe). Dzięki poprawie modelu fizycznego w grze, samochody poruszają się bardzo realistycznie, a dzięki poprawionemu modelowi zniszczeń, wszelkiego rodzaju stłuczki wyglądają niemal jak prawdziwe - widać uszkodzenia samochodów oraz rzecz jasna czuć pogorszenie ich osiągów. Co się tyczy komputerowego A.I. to NASCAR Racing 2003 Season zaopatrzono w szereg nowych funkcji, jak np. „Catch Up AI mode” czy „auto-adjusting AI strength”, dzięki czemu umiejętności komputerowych oponentów samoczynnie dostosowują się do poziomu grającego, czyniąc grę atrakcyjną zarówno dla graczy zaawansowanych jak i nie obeznanych z tematem tego typu wyścigów.
Łącznie w tytule tym zawarto 26 torów wyścigowych NASCAR, (czyli wszystkie na których odbywa się Winston Cup, plus trasa fantasy), a ścigamy wraz z 42 autentycznymi kierowcami. Naturalnie nadal możemy dowolnie zmieniać konfigurację samochodu, począwszy od rodzaju i grubości opon, przez charakterystykę zawieszenia, po kąt natarcia spojlerów. Jednak jak zaznaczają sami twórcy, mamy tutaj najmniej zmian, ponieważ już w dwóch poprzednich częściach opcja „Garażu” była niemal 100% odpowiednikiem rzeczywistości. NASCAR Racing 2003 Season oferuje trzy tryby rozgrywki jednoosnowowej, tj. Testing, Single Race oraz Championship Season; pozwala także na grę wieloosobową do 43 graczy równocześnie za pośrednictwem sieci lokalnej i Internetu.
264
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:25:34 »
Platoon: The 1st Airborne Cavalry Division in Vietnam to strategia czasu rzeczywistego, w której gracz staje się młodym amerykańskim żołnierzem służącym w Wietnamie (lata 1965-1968) w Pierwszej Dywizji Kawalerii Powietrznej. Początkowo jest zwykłym rekrutem, lecz wykonując kolejne misje nabiera doświadczenia i awansuje w hierarchii wojskowej, by w końcu jako porucznik objąć dowodzenie nad całym plutonem (do 30 żołnierzy). Łącznie do przejścia przygotowano 15 misji bojowych. Pod naszą komendą znajdują się różni żołnierze, tj. snajperzy, saperzy, komandosi, obsługa karabinu maszynowego, itp.; oraz cały ówczesny sprzęt, m.in. śmigłowce, transportery opancerzone M113 oraz czołgi M48 Patton. Powodzenie każdego zadania zależy od umiejętnego wykorzystania tej broni oraz ewentualnego wsparcia artyleryjskiego i lotniczego. Niebagatelną rolę odgrywa też doświadczenie żołnierzy wzrastające wraz z ilością wykonanych misji.
Platoon wykonany jest przy użyciu zmodyfikowanego silnika graficznego wykorzystanego w kolejnej grze zespołu Digital Reality - Haegemonia: Legions of Iron. Akcja rozgrywa się w pełni trójwymiarowym otoczeniu, szczegółowo otworzono typ terenu, na którym toczą się walki (dżungla, bagna, pola ryżowe, itp.), zadbano także o przedstawienie warunków atmosferycznych panujących w tej strefie klimatycznej (monsuny, mgła, silny wiatr, itd.) oraz realistyczne odwzorowanie sposobu poruszania się żołnierzy (technologia motion capture, ponad 400 animacji postaci).
265
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:24:43 »
Need for Speed: Underground jest następną odsłoną bestsellerowego cyklu wirtualnych wyścigów samochodowych, zapoczątkowanego w 1995 roku. Gra wprowadza do serii szereg innowacyjnych elementów, nawiązujących do filmów w stylu The Fast and Furious (Szybcy i wściekli).
Główną atrakcją programu są dwa typy ekstremalnego współzawodnictwa motoryzacyjnego, czyli nielegalne nocne jazdy po terenach zurbanizowanych oraz słynna rywalizacja na dystansie ćwierć mili (tzw. drag racing). Developerzy przygotowali dla nas dwadzieścia licencjonowanych czterokołowców, reprezentujących uznane w branży marki (m.in. Toyota, Subaru, Honda i Mitsubishi Motors). Każdy pojazd można poddać licznym modyfikacjom – zarówno stricte wizualnym (spojlery, zderzaki itd.), jak i mechanicznym (np. instalacja dopływu podtlenku azotu i zmiana konfiguracji skrzyni biegów). Wśród zaimplementowanych akcesoriów tuningowych znalazły się wyroby takich firm jak: AEM, Audiobahn, Bilstein, Dazz Motorsport, DC Sports, Eibach, Enkei, GReddy Performance Products, HKS, Holley, Injen, Jackson Racing, MOMO, Neuspeed, Nitrous Express, O.Z, PIAA, Skunk2 Racing, Sparco, StreetGlow i Turbonetics.
Konstruowanie demona prędkości wymaga określonych środków finansowych, uzyskiwanych dzięki odnoszeniu sukcesów w zawodach (łączna ilość ich wariantów oscyluje w granicach stu). Autorzy nie zapomnieli także o rozbudowanej opcji zabawy wieloosobowej (również w wymiarze online).
Trójwymiarową oprawę graficzną wykonano z wyjątkową dbałością o detale przy pomocy nowoczesnych technologii renderowania. Natomiast opracowanie efektów specjalnych powierzono fachowcowi rodem z amerykańskiej „Fabryki Snów” (Hollywood). Całości dopełnia odpowiednio dopasowana do klimatu ścieżka muzyczna, składająca się z kilkunastu dynamicznych utworów.
266
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:23:25 »
Star Wars Jedi Knight II: Jedi Outcast rozwija ideę gry typu FPS, zatytułowanej Star Wars Jedi Knight: Dark Forces II i wydanej w 1997 roku tylko w wersji dla komputerów osobistych klasy PC. „Dwójkę” przygotowali projektanci, mający w swym elektroniczno-rozrywkowym dorobku m.in. cykl Hexen i Soldier of Fortune. Oczywiście developerzy pracowali pod czujnym okiem ludzi George’a Lucasa, ponieważ niniejszy produkt osadzono w słynnym świecie Gwiezdnych Wojen.
Ponownie kierujemy postacią Kyle’a Katarna, który wprawdzie wcześniej został Rycerzem Jedi, ale ostatecznie postanowił zrezygnować z aktywnej działalności w tym charakterze. Jednak ujawniające się niebezpieczeństwo zmusza wspomnianego awanturnika do przypomnienia sobie tajników władania mieczem świetlnym i kontrolowania Mocy (doskakiwanie w pozornie niedostępne miejsca, przyciąganie przedmiotów etc.). Rzecz jasna oprócz promiennej klingi można operować rozmaitą bronią o znacznie bardziej konwencjonalnym wyrazie (np. bogaty wybór miotaczy), aby równie skutecznie eliminować zastępy imperialnych szturmowców i innych groźnych oponentów.
Zabawa jednoosobowa oferuje ponad dwadzieścia rozbudowanych etapów, połączonych w fabularną całość za pomocą scenek przerwynikowych. Odwiedzamy sporo interesujących zakątków galaktycznych (chociażby Bespin, Nar Shaddaa i Yavin IV) oraz spotykamy wiele znajomych postaci, czyli m.in. Luke’a Skywalkera i Lando Calrissiana. Natomiast opcja multiplayer pozwala na rywalizowanie maksymalnie dwóch użytkowników w ramach jednego z pięciu trybów (pojedynek na miecze świetlne, konfrontacja strzelców itp.).
267
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:22:20 »
Seria NHL od Electronic Arts to od lat najlepszy reprezentant tej dyscypliny sportu na konsolach. Z najnowszym wydaniem otrzymujemy oczywiście pełną licencje najlepszej hokejowej ligi świata, a więc prawdziwe nazwiska, wszystkie drużyny, hale sportowe, w których odbywają się mecze, skończywszy na napisach, reklamach na bandach itp. – nic nie odbiega tu od rzeczywistości
Najlepsza rzeczą i co ważne – nową, jest tryb Dynasty Mode, w którym poprowadzimy ulubiona drużynę NHL (lub tez nowo stworzona przez nas) przez wiele sezonów. Tu nie tylko będziemy grać, ale także zarządzać klubem: rozbudowywać biuro, zatrudniać odpowiedni personel itp. To, jak będziesz prowadził część menedżerska, wpłynie na grę i postawę w lidze Twojego zespołu. Co do samej gry na lodowisku – naprawdę nie ma, na co narzekać; rozgrywka jest szybka, dynamiczna (czyli tak jak być powinno), akcje szybko przenoszą się z pod jednej bramki pod druga. Nie jest to jednak gra czysto zręcznościowa – NHL 2004 posiada sporo cech dobrej symulacji hokeja. Grafika stoi na bardzo dobrym poziomie – w edycji 2004 programiści z EA przyłożyli się do poprawy wyglądu zawodników, co głownie rzuca się w oczy na zbliżeniach; hokeiści mogą się pochwalić naprawdę dużą ilością poligonów przypadających na każdego z nich. Animacja – tu tez odnotowujemy widoczny postęp – przepychanki pod bandami, czy animacje jak żywe wyjęte z realnego lodowiska – to cieszy. Dźwiękowo oczywiście jest fantastycznie, ale tu EA nie zawodzi w serii od lat.
268
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 22:21:34 »
Soldier of Fortune 2: Double Helix to sequel znanej gry akcji FPP Soldier of Fortune, gdzie mieliśmy okazję wcielić się w postać Johna Mullinsa i walczyć z grupą terrorystyczną dążącą do zdetonowania głowic nuklearnych. Gra zasłynęła m.in. bardzo szybką akcją i wieloma scenami przemocy.
W sequelu ponownie mamy możliwość stania się słynnym „konsultantem” wynajętym przez rząd Stanów Zjednoczonych, lecz zagrożenie jakie musimy zażegnać jest o wiele bardziej śmiercionośne niż głowice nuklearne. Jest nim groźny wirus, który znajdując się w posiadaniu fanatycznej grupy terrorystycznej stanowi niewyobrażalne zagrożenie dla ludzkości.
Wiele misji, w których musimy wykazać się umiejętnościami taktycznego planowania, zadania ratunkowe, wywiadowcze, likwidacje celów, itp.
Gra tworzona przy współpracy z rzeczywistym oficerem Służb Specjalnych, co gwarantuje duży realizm rozgrywki.
Możliwość wykorzystywania pojazdów, ciężarówek, jeepów, a nawet śmigłowców.
Wykorzystanie trójwymiarowego enginu graficznego znanego z Quake III.
Akcja rozgrywająca się w wielu regionach świata, między innymi w Pradze, Columbii, Hong Kongu oraz na Kamczatce.
Zaawansowany system symulacji ran i uszkodzeń ciała, 36 stref uszkodzeń ludzkiego ciała.
Cała gama wyposażenia, w sumie 14 odmiennych broni oraz 10 typów granatów.
270
« dnia: Kwiecień 19, 2020, 21:23:10 »
Sudden Strike w całej swojej złożoności i realizmie nie jest wyłącznie grą RTS, lecz powinien być postrzegany raczej jako taktyczna symulacja wojenna. Gra zaskakuje realistyczną i szczegółową scenerią, olbrzymią ilością jednostek mogących brać udział w zmaganiach (do 1000 jednostek w tym samym czasie), ale również rozmiarami obszarów, po których można się poruszać. Autorzy położyli duży nacisk na szczegółowe dopracowanie wszelkich detali łącznie z porami roku, a nawet zachowaniem się żołnierzy palących w wolnej chwili papierosy. W Sudden Strike oglądamy: drzewa, lasy oraz budynki, w których mogą się ukryć jednostki, zarówno sprzymierzone, jak i przeciwnika.
Mamy możliwość wyboru dowolnej strony konfliktu: Niemców, Brytyjczyków lub Rosjan. Misje bojowe zostały dopracowane w najdrobniejszych szczegółach, a te historyczne odzwierciedlone z niebywałą precyzją. Gra oferuje bardzo dużą liczbę jednostek bojowych - w zależności od kraju, który reprezentujemy w rozgrywce. Zadania mogą polegać na zdobywaniu pozycji przeciwnika, obronie swojego terytorium lub też niszczeniu kluczowych celów zagrażających prowadzeniu dalszej kampanii. Oprócz jednostek naziemnych do wykorzystania mamy desant spadochroniarzy lub nalot dywanowy prowadzony przez lotnictwo. W zależności od potrzeb każda strona może skorzystać z odpowiednich fortyfikacji i innych obiektów w tym mostów pontonowych.
Pokaż wiadomości
